Clubhouse is niet je vriend, maar een app

Het verscheen als zonlicht op een donkere dag, invite-only app, Clubhouse. In een wereld van overdreven dansjes en overvloed van hippe e-commerce goeroes, deed deze nieuwe start-up tijdens de coronacrisis een wanhopige poging om authentieke sociale interacties weer aan de man te brengen.

Echter bleek na enige tijd dat schijn bedriegt: audiochatapps zijn bij lange na geen vervanging voor de echte interactie die je met een ander hebt, waarbij je diegene echt in de ogen aankijkt en al gauw genoeg merkt of hij zijn ware gezicht laat zien of dat het simpelweg een façade blijkt te zijn.

We kunnen erom lachen, maar inmiddels heeft Clubhouse ruim 1 miljoen gebruikers die in een hypothetische kroeg rondlopen. Je kon de deur niet uit om een vrouw te versieren, beschikte over te weinig creativiteit om iets met je echte vrienden te ondernemen, dus ervaarde je de fear of missing out en ging je maar mee met de hype. Daar is niks mis mee, totdat je slaapproblemen begint te ervaren en jezelf in de realiteit eerder in sociale isolement plaatst dan dat mensen je daadwerkelijk belangrijk vinden.

De broek aan hebben is een langgekoesterde wens van internethelden die verstopt zitten in de kelder van social media. Sprekers die geen tribune verdienen, hebben nu een arena om in te schreeuwen dankzij Clubhouse, doordat querulanten met een slecht onderbouwde mening elkaars eigen F-Side zijn gaan vormen. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille die zich op dit medium bevinden: kwetsbaren die niet stevig genoeg in hun schoenen staan en narcisten die pretenderen bovenaan de ladder van ambitie staan, maar eigenlijk behoren tot het afvoerputje van de maatschappij.

Megalomaan

Het recht van spreken wordt vooral opgeëist door wie megalomaan is en zelf totaal niet kan luisteren. Noch werkelijk geïnteresseerd is in wat een ander te zeggen heeft, maar het vervloekt als men weigert het met hun eens te zijn. Branieschoppers zoals Dennis Schouten en Younes Tetouani, krijgen nu dus een bevestiging op hun gereutel omdat ze als een Romeinse keizer op een troon worden gedragen door een stel jaknikkers die zelf geeneens haar op de ballen hebben.

Clubhouse is niet je vriend, maar een app. Wat dit voor mij bevestigde waren de verschillende gesprekken die er plaatsvonden, waarin testosteron en oestrogeen gevulde mannetjes, hun misogynie door oppervlakkige meisjes als zoete koek laten slikken. Woorden als „ik wil vlees op vlees met je gaan” of „wie is jouw top 3?”, worden geaccepteerd door dames die onbewust zichzelf daardoor het beeld als lustobject geven.

Dit maakt de bedroevende manier van moderatie en tolerantie aantoonbaar. De filter is er niet meer: gesprekken zijn uiteenlopend van levensverhalen tot aan discriminatie van verschillende bevolkingsgroepen én zelfs online laster. Want dit past perfect bij de filosofie van oprichter Paul Davison: als je niet een beetje de randjes opzoekt, mis je de kansen. Highlight, één van zijn vorige apps, maakte het mogelijk om berichtjes naar vreemden in de buurt te sturen. Dit zou uiteindelijk een helpende hand bieden aan stalkers en verkrachters, waardoor de stekker er in 2016 uit werd getrokken.

Ergens bijhoren

De basisbehoefte naar verbondenheid heeft iedereen. We willen ergens bijhoren. Zoals je eten nodig hebt om lichamelijk te groeien, zo heb je aandacht en waardering nodig om je emotioneel goed te voelen. Echter is de vraag: los je het tekort aan deze basisbehoefte op door urenlang te luisteren naar een stelletje wildvreemden, terwijl je ook een kopje koffie kan drinken bij je beste vriend of een telefoontje kan plegen met je oma in het bejaardentehuis?

Ik was eerst ook enthousiast over de app: de exclusiviteit die het beloofde, gaf mij een gevoel dat er tijdens deze barre omstandigheden, een interessant medium was bedacht om inhoudelijk met gelijkgestemden te praten. Mijn doel was om meer empathie te creëren voor de medemens die in een ander beroep werkzaam was, omdat ik zelf natuurlijk een commerciële man ben. Helaas ben ik ook teleurgesteld, er is tot op heden geen social media app die uiteindelijk kwalitatief goed blijkt te zijn.

Het leidt ons af van wat werkelijk belangrijk is in deze tijd: ervoor elkaar zijn. In ons leven hebben we allemaal familie of vrienden die altijd voor ons klaar staan, maar toch zijn er maar weinigen van mijn generatie die traditiegetrouw de behoefte hebben aan persoonlijk contact. Dat is met de telefoon aan de kant, oprechte interesse tonen in elkaar, aankijken en luisteren. Net als dat een bosje bloemen veel meer betekent dan een berichtje op Tinder, hoort die vriend of vriendin die jou al jarenlang kent niet te wachten op Clubhouse.