Lieve huisarts

Lieve huisarts, wat aardig dat u mij uitnodigt. Normaal gesproken wimpelt uw assistente mij af en vraagt ze of ik niet op het ochtendspreekuur kan komen als ik vraag om een middagafspraak.

Ook goed dat u mij erop attent maakt dat als ik die prik weiger onderaan de lijst kom voor een eventuele nieuwe afspraak. Tenslotte heb ik twee dagen de tijd om erover na te denken hoe ik de risico’s op bijwerkingen moet inschatten, omdat niemand er duidelijk in is. Ja, percentages. Maar met welk medicijn of vaccin kun je percentages bestrijden? Dat zal nog wel langer duren dan het ontwikkelen van een veilig vaccin.

En wat fijn dat u mij op het hart drukt dat ik een gevaar voor de samenleving ben als ik mij ongevaccineerd in het maatschappelijk verkeer beweeg. Overigens houd ik mij aan alle voorschriften. Sterker nog: ik zit nooit op een terras. Mij te druk. Net zoals met z’n allen op een test-eiland de hele dag in de kankerverwekkende zon zitten.

Uit eten wil ik nog weleens gaan, en dat kan best veilig. Maar voor het wel en wee van de horeca bent u uiteraard niet verantwoordelijk.

Misschien een idee: draag uw boodschap over ‘een gevaar voor de samenleving’ verder uit. Ga flyeren in het overbevolkte Vondelpark. Wat zegt u, te riskant? Ja, dat vindt Femke ook. Handhaven is ‘een dingetje’; zeker met een neppistool. Hebben ze zo door nu het langer licht blijft.

Wat zegt u? O, de Vondelparkers krijgen dan stress, die zich uit in eetproblemen en suïcidale neigingen. En vader slaat moeder dan nog vaker in elkaar, raakt uw praktijk weer overvol en moet de assistente ze weer afwimpelen of doorsturen naar de jeugdzorg van de GGD, die al jaren faalt waardoor nooit aan het licht is gekomen dat de onderliggende oorzaak nauwelijks aan corona is gerelateerd.

Lieve huisarts. Als eerdaags als eerste levensbehoefte de terrassen weer opengaan, de norm van één glas alcohol ruimschoots wordt overschreden en men hutjemutje aan een of ander strand ligt, dan wil ik toch zonder proppen mij vrij kunnen bewegen. Wat zegt u dat nu snibbig: ‘Het risico op een auto-ongeluk als je naar Frankrijk rijdt is groter…’ Dat is mij nu net een te groot risico. Daarom blijf ik thuis. Ik heb best nog wel zin om verder te leven. Zonder complicaties. Begrijpt u wel?

De getekende gezondheidsverklaring – om uzelf en het RIVM in te dekken – is trouwens overbodig, want mijn medische gegevens en mijn leeftijd staan in het dossier. Anders had u mij niet uitgenodigd. Toch bedankt.