Balanceren

Op advies van mijn stappenteller wandel ik langs de Rietput, een grote plas dicht bij huis. Er liggen twee slapende eenden in het gras, de linker heeft een glanzendgroene kop met witte band om zijn hals, de ander is bruin gevlekt. Koppen diep in hun veren gestoken, één oogje open. De zon schijnt, het groen bloesemt. Vanaf de overkant komen twee andere eenden aanvliegen, gelijk twee olympische synchroon zwemmers maken ze hun bewegingen, sierlijk landen ze op het water.

In de kleine vijver verderop, zit een meerkoetvrouwtje op een drijvend nest, het mannetje zwemt in cirkels om haar heen, geeft haar een ‘kus’, hun snavels haken in elkaar. Romantiek in de lente. Vermoedelijk heeft het mannetje waterinsecten in zijn bek. Ik wandel door op het kronkelpaadje langs weer een ander water, sta stil op de kleine houten brug. Twee verenkontjes steken uit boven het wateroppervlak. Ik voel een lach opkomen. Als ik het hek om de kinderboerderij passeer zie ik herten liggen en staan, gegroepeerd in het gras onder de eik, alsof ze poseren voor een schoolfoto. Negen paar ogen staren me aan, gebiologeerd kijk ik terug.

Tussen het riet van de sloot langs het fietspad, staat een blauwe reiger. Die komen het meest voor in ons land is me verteld. ‘Let maar eens op een witte, dat is de zilverreiger’ sprak broer, toen ik opschepte over de vele reigers in ons park. De blauwe reiger slaat zijn vleugels uit, vliegt weg, traag, de nek ingetrokken, ik kijk hem na boven het glinsterende water. Op mijn terugweg, langs diezelfde Rietput, balanceert een canadese gans, hij heeft één poot ingetrokken.

In onze huiskamer ga ik op één been staan. ‘Gaat het goed met je?’ vraagt zoon, als hij zich omdraait. Op zijn beeldscherm rijgt een man met een masker een andere man aan zijn mes. ‘Met mij gaat het prima’ antwoord ik, nog steeds op een been. ‘Je kunt ook teveel naar vogels kijken’ merkt man op.

Ik wissel van been, mijn linkerenkel voelt instabiel. Hoe heet die hoogleraar veroudering ook weer? Andrea Maier. Door corona moest ze noodgedwongen maanden in Australië verblijven, waar ze werkt aan de universiteit van Melbourne. Andrea staat iedere avond op één been tijdens het tandenpoetsen. Goed voor het evenwicht, vertelde ze ooit tijdens een masterclass op tv. Ze raadt het iedereen aan.