Pamuk

Raaskallend schelden en ongenuanceerd meningen spuwen onder het mom van satire, is een affront jegens de meesters van dit genre: Kees van Kooten en Wim de Bie.

Ik denk direct aan Mehmet Pamuk, de Turkse gastarbeider die beter Nederlands praat dan zijn groenteboer Henk Blok. De spanning tussen de twee, Pamuk roept sympathie op en Blok compassie, genereert zodanig verfijnde humor, dat de boodschap voor iedereen zowel duidelijk als acceptabel is.

De onderliggende emotie van hedendaags verbaal geweld is angst voor elkaar, wat blinde agressie oproept. Angst is een slechte aangever en verminkt satire tot een persiflage van zichzelf.