Ze is mijn favoriete alles

Sinds ik begon met schrijven heb ik veel over mijn vader geschreven, maar veel te weinig over mijn moeder. Het is niet eerlijk, maar het is hoe het is. Mijn moeder zijn de zijwieltjes op mijn fiets van het leven. Mijn moeder is mijn favoriete alles. Ik schrijf niet vaak over mijn moeder, ik heb haar te vaak voor lief genomen.

Mijn moeder is er gewoon en omdat ze er gewoon is heb ik weinig over haar geschreven. Elke moeder is er gewoon, maar: ze zijn niet gewoon. Moeders zijn alles, echt alles.

Op de eerste pagina van mijn eerste boek komt te staan: „Voor mijn vader, mijn moeder en het alfabet. Zonder jullie had ik dit nooit gekund.” Mijn vader en moeder zijn giganten. Ik woon thuis en blijf dit denk doen tot mijn 26e. Ik was een laatbloeier in alles, maar mijn ouders zijn toch altijd blijven geloven in mijn liefde en mijn talent. Op school maakte ik er een zooitje van, maar ze hebben mij nooit veroordeeld. Mijn moeder zei altijd dat ik het goed deed, terwijl ik dat absoluut niet deed.

Geluk en gezondheid is je belangrijkste erfgoed, ik hoor het haar elke dag zeggen en man wat heeft ze gelijk.

En tja, wat kan ik nog meer over mijn ouders zeggen, ze zijn als een vader en moeder voor mij.

Elkaars kachel

Als ik naar mijn vader en moeder kijk zie ik de puurste liefde. Absolute opoffering. Geen van beiden ziet nog kans om enkel aan zichzelf te denken. Alles staat in het teken van de kleren die ze samen aan het breien zijn voor als ze het later koud krijgen. Zij zijn elkaars kachel voor de koude dagen.

Vroeger dacht ik dat liefde om chocolaatjes, strandwandelingen en sieraden ging. Maar dit was ver voordat mijn moeder haar laatste tegenslag kreeg, waardoor ze bewust een stapje rustiger aan moest doen. Tegenwoordig weet ik wel beter. Liefde draait niet om de wittebroodsweken, maar om de maanden dat het brood beschimmeld is. Als alles vies en groen met witte randen is. Als je niet kunt vluchten in het moment, maar alleen nog in elkaar.

Sinds ik de liefde van mijn moeder bewust heb gevoeld, weet ik dat ik nooit zonder zal zitten. De liefde van een moeder is er gewoon. En omdat die liefde er nog gewoon is, heb ik de laatste maanden weinig over haar geschreven. Ik heb haar gruwelijk voor lief genomen. Het spijt me, mam.

Als je op een bepaalde leeftijd komt, ga je terug denken aan wat je allemaal hebt gedaan, bereikt en waar je trots op bent. Ik doe mijn ogen dicht en denk eigenlijk maar één iemand. Ik zie mijn moeder.

Ze is mijn favoriete alles.