Lesgeven op het vmbo

De nieuwe schooldag begint. Ik sta bij de deuropening om de leerlingen, elk nieuw lesuur, te groeten. Een fijne handdruk, ze in de ogen kijken en ze zien. Welkom, wat fijn dat je er bent.

Het begin van een nieuwe les. Een moment waarin ik het eerste contact kan maken met de leerlingen. In één oogopslag kan ik zien hoe de leerling zich voelt en daarna even een positieve glimlach weggeven, ze bemoedigen, misschien kort een praatje. Of juist de nodige afstand als hij of zij dat nodig heeft. Het kan en mag er allemaal zijn. Welkom, welkom in mijn les. Waar jij mag zijn wie je bent, waar jij mag zijn hoe je bent, waar jij mag zijn wat je bent. Waar jij je veilig mag voelen, jezelf en geliefd. Zonder masker op mag stralen en je creativiteit mag ontdekken en laten ontplooien. Ik kijk ernaar uit je bij de hand te pakken, je voor te bereiden op later. Je te laten ervaren wat er in je hart bruist aan creativiteit. Je jouw identiteit te leren vastpakken, erin te geloven en te leren inzetten. Je bent het zo waard! Een prachtige unieke parel in deze wereld.

Mijn eerste live-les op het vmbo in de huidige tijd

Met mondkapje op zie ik de leerlingen over de gang naar mijn lokaal lopen. Ik hoor te zeggen dat ze 1,5 meter afstand moeten houden. Ik hoor mijn mondkapje op te hebben en in plaats van mijn hand uitnodigend uit te steken, wordt er van mij verwacht dat ik een pompje desinfectiezooi in mijn hand houdt. In plaats van een fijne handdruk moet ik ze een flots gel op hun hand geven. Ik zie ze niet achter hun mondkapje. Ja natuurlijk, ik zie prachtige ogen, maar wat zit er toch achter. Ik mis het momentje contact. Daar waar ik de basis leg van de les. Daar waar het momentje veiligheid gecreëerd kan worden.

Ze horen vervolgens te gaan zitten aan een tafel en met desinfectiespray, om al hun spulletjes, nog eens te ontsmetten. Want jij en alles wat je mee brengt is vies en besmettelijk. Jij mag er, zoals je bent, niet zijn. In tweetallen mogen ze naast elkaar en verder op 1,5 meter afstand. Het mondkapje mag nu af. Tjonge wat een mooie bekkies komen er te voorschijn. Lieve glimlachen en stil wachten ze tot dat ik mijn opening begin. Ongezien zucht ik. Het hele intro op deze manier heeft me een beetje van mijn stuk gebracht. Totaal niet verwacht dat het zo veel met me zou doen. De les is voorbij, de spullen opgeruimd. Ik loop het lokaal uit en neem plaats in de personeelsruimte. Even een tussenuur. Ik voel me emotioneel worden, hoofdpijn en machteloosheid. Gelukkig kan ik mijn verhaal, buiten school, even uiten. Mezelf herpakken en straks weer stralen. Stralen op mijn manier, kracht en liefde laten zien op mijn manier.