Circus Baudet: van maatpak naar spijkerbroek

Quinn Hansen 16 mrt 2021

Daar waar twee jaar geleden tijdens de Provinciale Statenverkiezingen nog de uil van Minerva als metafoor door de luidsprekers klonk, verruilt Forum Voor Democratie (FvD) haar elitaire imago voor een troosteloze dorpskern waar nu op zondagochtend Hazes door de kille straten galmt.

De letters van een gesloten Hema-filiaal weerspiegelen hun rode kleur op het grauwe plein dat inmiddels blank staat van de regen. Het rode licht staat dan wel weer goed bij het logo van de partij die haar manifest, weliswaar onaangekondigd, organiseert om een nieuw publiek bij elkaar te sprokkelen, in de aanloop van de verkiezingen.

In de steek gelaten door zijn partijgenoten toont Thierry Baudet zijn eigen gezicht op de barricade van zijn circuswagen, waarmee de beweging als een stel nomaden door het land trekt. Zijn Italiaanse maatpakken heeft hij ingeruild voor een alledaags kloffie waarmee hij naar alle waarschijnlijkheid poogt om zich met zijn nieuwe achterban te identificeren. Het is een treurig beeld.

Virtueel de grootste

Tot 2016 leek een fatsoenlijk rechtste partij een oxymoron te zijn – een gat in de politieke markt. Baudet slaagde er op een gesmeerde manier in om dat gat te dichten. Binnen no time werd de FvD (virtueel) de grootste toen steeds meer kiezers bij deze beweging aansloten. De (potentiële) PVV-stemmers hoefden zich niet langer meer te schamen voor hun politieke opvattingen, er was nu immers een salonfähig alternatief. Thierry was de Messias aan wie rechts-Nederland zich vast claimde. Eindelijk werden zij serieus genomen door een man die in alle lagen der maatschappij daadwerkelijk als een betamelijk leider kon worden beschouwd. Van blauwe boorden tot witten boorden, zoals accountmanagers in een bijpassende kleur leaseauto.

Helaas bleek die roem niet meer dan een zeepbel die op ieder moment zou springen. In de korte tijd dat de partij bestaat kent deze een spectaculaire lijst aan schandalen waar de VVD nog iets van kan leren. Ik fris uw geheugen even op met een recent voorbeeld, namelijk dat Baudet zou hebben gezegd dat donkere mensen gemiddeld genomen een lager IQ hebben dan blanken. Bij een dergelijke opvatting is het wellicht handig om aspirant-leden van dat partijtje te beoordelen aan de hand van een kleurenwaaier? In dat geval heeft het Brits koningshuis misschien nog wel eentje voor Thierry te leen.

Sluipen naar de VVD

Waarom is het in dit land toch zo lastig om een fatsoenlijke rechtse partij op te richten? Nu zelfs corpsballen moeten concluderen dat Thierry een knor is, distantiëren ook zij zich van zijn partij. Het elitaire randje is daarmee langzaam weg aan het roesten. Wie is de lachende derde? Mark Rutte. Immers, de laatste rechtste stakkers van de VVD sluipen nu weer stilletjes terug naar hun oorspronkelijke habitat waar ze door ome Mark opnieuw welkom worden geheten.

FvD moet zich nu op een nieuwe doelgroep gaan focussen. Het feit dat je doelgroep verandert is niet erg, daar heb je immers marketeers voor in dienst die een dergelijke transitie in goede banen zullen leiden. Ik vraag me alleen af of Baudet een goede vertegenwoordiger is van deze nieuwe doelgroep. Voelde hij zich niet meer thuis bij de Italiaanse pakken dan bij die doordeweekse spijkerbroeken?

Poëtische quotes van Baudet

Baudet is vroeger zelf geloof ik ernstig verstrikt geraakt in de poëzie uit de vele Franstalige fictie die hij in zijn leven heeft gelezen. Doordat hij de literatuur altijd boven een pilsje in de kroeg heeft verkozen, ontbreekt het hem aan realisme. Zouden het de poëtische quotes van Thierry geweest zijn die het de nuchtere Hiddema de handdoek in de ring lieten gooien? Wie zal het zeggen?

Ik kijk in ieder geval uit naar zijn speech op 17 maart aanstaande. Hopelijk heeft hij zich wel een beetje verdiept in zijn nieuwe publiek. De doorweekte spijkerbroeken weten namelijk niet wie de uil van Minerva is, laat staan wat het betekent als die zijn vleugels spreidt. De enige vleugels die zijn nieuwe achterban kent dat zijn de aluminium vleugels van Ryanair die hen eens per jaar in een te krappe stoel voor 50 euro naar de stranden van Alanya brengen.