Chávez en Morales als gidsen van Nederlands links-populisme

In Europa associëren we populistische sentimenten al snel met rechts gedachtengoed.

Sterke kritiek op immigratie, een wantrouwende houding richting de EU en een bijna obsessieve voorliefde voor de agrarische sector en irrelevante tradities. Het is ook niet raar dat we daaraan denken bij het horen van het woord ‘populisme’. Het ‘gewone volk’ valt immers snel voor de harde taal van Fortuyn, Wilders, Verdonk en Baudet.

Dit betekent echter niet dat populisme uitsluitend voorkomt in rechtse kringen. Sterker nog: op links heeft het populisme in Nederland allang terrein gewonnen en het is in zekere mate al genormaliseerd.

De Chávezdoctrine van GroenLinks

Wie links-populisme zegt, moet GroenLinks zeggen. De partij van Klaver strooit met cadeautjes voor het volk en zijn kijk op de samenleving doet denken aan dat van Venezolaans ex-president Chávez.

De Chávezdoctrine komt ondermeer terug in Klavers voorliefde voor ‘democratisch socialisme’, waarin de kiezer voorgelogen wordt met een idealistisch beeld waarin het mogelijk zou zijn om ongelijkheid weg te nemen door middel van democratisch handelen. Miljoenen Venezolanen zijn hier destijds ook voor gevallen en het resulteerde slechts in een autocratisch regime waarin het geld werd verkwanseld alsof het morgen niks meer waard zou zijn -wat het na verloop van tijd ook inderdaad niet meer was-.

Klavers overeenkomst met Chávez komt ook terug in zijn kijk op ‘compensatie voor het liberalisme’. Klaver belooft de jeugdige kiezer een startkapitaal van 10.000 euro en een compensatie voor het leenstelsel. Hierbij hoort ook een studiebeurs van een slordige 400 euro voor studenten uit gezinnen die tot drie keer modaal verdienen. Een simpele rekensom leert ons dat dit om een jaarlijks bedrag van 960 miljoen gaat.

GroenLinks wil in totaal 2,2 miljard per jaar uitgeven aan giften voor jongeren en wil dit betalen door een miljonairstaks, die niet door te voeren valt. GroenLinks doet hier aan chávistisch kiezersbedrog: zijn economisch beleid zal op termijn té duur zijn en de economie zal devalueren.

De Moralesdoctrine van BIJ1

BIJ1 wil naast economisch wanbeleid nog op een andere manier het land verzieken: etnopolitiek.

Waar BIJ1 zich naar eigen zeggen verbindend wil opstellen, zien we in hun doctrine sterke gelijkenissen met andere leiders die opkwamen voor de minderheden, welke doorgaans het land in een vreselijk gepolariseerde staat gooiden. Simons lijkt goed te hebben afgekeken bij de Boliviaans leider Evo Morales. Die naar eigen zeggen de inheemse bevolking wilde beschermen tegen de zelfverklaarde Europese elite.

Net als Morales zegt Simons dat „alle minderheden een meerderheid maken”. Die denkwijze heeft in Bolivia gezorgd voor een heksenjacht op nazaten van Europeanen waarbij ernstige geweldsdelicten aan de orde van de dag waren. Gesteund door de overheid.

BIJ1 gebruikt een vermeende slachtofferrol van gegeneraliseerde minderheden om de zelf-bedachte agressor proberen te ondermijnen. Omdat BIJ1 niet kijkt naar individuelen gevallen, maar naar een zelf gesmeed geheel, zal een regering onder leiding van BIJ1 onvermijdelijk leiden tot zelfvervreemding en verregaande polarisatie van de samenleving, waarin de ‘slachtoffers’ op termijn de nieuwe agressors worden.

Conclusie: Zuid-Amerika is een erg gaaf continent, maar volg alsjeblieft niet hun politiek, tenzij je wil dat Nederland écht naar de verdoemenis gaat.