Mijn brief aan een held

Dear John of dear Hero: tja, laat ik gelijk met de deur in huis vallen. U bent een held. Echt waar.

Laten we even terug gaan naar 1 september, 1939. Dat klinkt echt heel lang geleden, maar tegelijkertijd ook zo dichtbij. Voor u was het waarschijnlijk een moeilijke dag. U werd opgeroepen om te vechten in een oorlog. De Tweede Wereldoorlog zelfs.

Ik kan me echt niet voorstellen hoe dat heeft gevoeld. In een klap was heel uw toekomst onzeker. Zou u levend terugkomen? Zou u ooit nog vrij kunnen leven? U werd letterlijk opgeofferd voor uw volk. U ging vechten voor onschuldige burgers. Dat raakt mij. U heeft zo’n dappere daad verricht.

Angst en saamhorigheid

Als ik denk aan de oorlog, denk ik vrijwel snel aan angstige, maar saamhorige tijden. U zat met vele andere in hetzelfde schuitje. Iedereen was bang en voelde de angst tot in z’n tenen. Mensen werden onterecht om het leven gebracht door geloof, afkomst en geslacht. Iets wat we vandaag de dag nog steeds zien. Denk maar aan het Black Lives Matter-protest wat de aandacht trok van mensen over de hele wereld. Of onschuldige mensen met een Chinese afkomst die worden uitgekotst, omdat ze volgens idioten het coronavirus bij zich dragen. Puur omdat ze een Chinese afkomst hebben. Ik wordt er misselijk van.

Ik vind de oorlog erg interessant. Tijdens de geschiedenis lessen kon ik niet wachten om de verhalen over de oorlog te horen. Dat dit zich heeft afgespeeld over de hele wereld, is onbegrijpelijk. Ook in Nederland was het een chaos. Ik woon zelf in Arnhem, waar de beroemde ‘Slag om Arnhem’ heeft plaatsgevonden. Dat ik hier nu vrij kan rondlopen, zonder te hoeven uitkijken naar nazi’s of een man die van de achternaam Hitler heet, is zo fijn. Ik voel me zelfs een beetje schuldig of verwend. Ik heb al deze privileges. Ik kan gaan en staan waar ik wil, zeggen wat ik wil, kleden zoals ik wil, werken waar ik wil. U kon dat niet. Anne Frank kon dat niet. Joodse mensen konden dat niet.

Eeuwig dankbaar

Ik wil u bedanken. Voor de vrijheid, dapperheid en goede daden die u heeft verricht. Door u kan ik nu vrij rondlopen in de stad waar ik ben opgegroeid. Door u kunnen geschiedenisdocenten mooie verhalen delen aan hun leerlingen. Door u willen jonge mensen bij de defensie. Door u heb ik geleerd om te waarderen wat ik heb en om niet teveel te klagen over de simpele dingen. Dingen die u vroeger nooit heeft gekend.

Ik ben u voor eeuwig dankbaar en u heeft net zoals alle andere dappere, liefdevolle soldaten, een speciaal plekje in mijn hart.

Liefs,

Loïs (16 jaar)