Het kaarsje tot de avondklok

En toen steeg er een Engel neer op de rechtsstaat van Holland. Gedragen door de vleugels van het idealisme, om de storm en het verlangen naar meer realisme tegen te houden.

Zijn triomf werd al gevierd in een lied van het populisme nog voor de rechtstaat de muziek kon starten. De Engel van het opportunisme steeg na de wraking op, om met de avondklok een volgend offensief tegen de trias politica te lanceren.

De soap duurt voort, en ik noem het ‘Het kaarsje van de gekkies brand tot de avondklok’.

Deep State

‘s Morgens vroeg werd het land in verwarring gebracht, we mochten weer ’s avonds naar buiten, niet meer gevangen zijn in ons eigen huis, met een volle koelkast en de verwarming op warm. Netflix, Prime, Disney, Videoland zijn volledig geïntegreerd in deze gevangenschap. We hebben onze internetsnelheid verhoogd zodat het hele gezin volop kan surfen op de digitale golven in handen van de deep state die ons controleert. Maar door een standvastige ‘gewone’ man had rechtbank in de hoofstad de avondklok ingetrokken. Het mocht niet, het was onwettig en we waren inmiddels al te lang over corona aan het filosoferen, zodat het niet meer de zelfde acuutheidstatus had als een echte crisis. Het kwam niet eens in de buurt van een dijkbreuk waar deze ‘gewone’ man beter zijn neus, uhm, vinger in had kunnen steken. De gewraakte gerechtshof herrees als een feniks om nog voor het vervallen van de avondklok, het vonnis te schorsen.

Tja en wat hebben wij als gewone burgers uiteindelijk aan deze soap gehad? Hetzelfde wat we aan Netflix, Prime, Disney, Videoland en consorten hebben. Een leuk stukje entertainment wat ons achterlaat met een hoop vragen en soms plaatsvervangende schaamte om de verwarring die een ieder een dag lang heeft moeten doormaken.

Crisis

Ik vind de avondklok prima. Als het moet, dan moet het maar. Wellicht omdat ik in een levensfase zit, waarin ik Netflixen op een doordeweekse avond na 21.00 uur prima vind. Een jaar lang in crisis zitten is ook niets, maar ik tel mijn zegeningen dat ik in deze crisis zit en niet in een oorlog of de ‘dijkdoorbraakcrisis’ waarbij ik niet veel zelf kan doen om uit de crisis te komen. Ja, het duurt lang. Ik verlang ook enorm naar alles en nog wat.Maar tegelijkertijd ben ik ook bezorgd, om wat er met mijn lieve moedertje van 84 zal gebeuren. Soms voel ik mij ook triest, verdrietig omdat mijn kindjes hun opa en oma’s al zolang moeten missen. Omdat wij niet willen dat zij iets door ons zullen krijgen. Maar ik ben niet bang, niet voor het virus en niet voor de maatregelen, ook al lijkt het een eeuwigheid. Door elkaar gek te maken met waan en onzin zullen we nooit de zwartste hoofdstukken uit onze eigen geschiedenis uit kunnen lezen. Brand het kaarsje graag nog wat langer dan corona en de avondklok!