Van je héla hola

De lezer staat niet meer te wachten op negatieve berichtgeving, volgens de hoofdredacteuren van de drie grote dagbladen. „Probeer jouw aardappelschil-opvang-papiertje dan maar eens vol te kladden met louter positief nieuws”, dacht ik bij mijzelf. Mij gaat het deze keer ook niet lukken. De wil is er wel, maar het nieuws is er niet.

We kunnen het hebben over Glennis Grace die haar relatie weer nieuw leven in wil blazen. Maar néééé, néééé, néééé, néééé dat gaat niet de nodige positiviteit opleveren. Het hondje van Gordon zal ook eenieder aan zijn reet roesten. De Koninklijke Nederlandse Hondenbescherming denkt er sowieso het hare van.

Relschoppers aangepakt

Het meest positieve nieuws is wel dat de relschoppers keihard worden aangepakt. Een lik op wat zij hebben stukgemaakt. Is trouwens relschopper wel het goede woord. Typisch Nederlands was het weer om een praatprogramma voor de helft te vullen met een discussie of we een horde totaal losgeslagen imbecielen moesten bestempelen als terroristen, hooligans, corona-hufters, extremisten of waanzinnigen.

Eén ding is wel duidelijk. Op elke hoek van de straat is wel een deskundige te vinden, die in een praatprogrammaatje zijn of haar mening wil verkondigen. Natuurlijk gevolgd met een dringend advies. Het zal u niet verbazen dat de geitenwollen sok opteerde om de groep totaal losgeslagen imbecielen zo niet te noemen. Een zachte benaming zou de-escalerend werken, raddraaier lag meer in de richting.

Het is maar goed dat de quinoa-kakker zijn zalvende woordjes in een studio uitsprak en niet in een net totaal gesloopte Primera winkel. Als hij daar had gezegd: „Zozo, ik zie dat u enige hinder heeft gehad van een paar raddraaiers”, dan had hij vast een hele toonbank naar zijn psychologisch hoofd gesmeten gekregen. Het was overigens bewonderenswaardig dat de eigenaren van de leeggeroofde winkel de Koning in alle bescheidenheid wilden ontvangen. Zelf had ik hem met een stapeltje ‘Vorsten’ alle hoeken van de lege tent laten zien onder het roepen van ‘Samen komen wie hier doorheen?’. By the way, was het wel de koning of was het Frits Huffnagel?

Oranjehart

Onze vorst deed nog een beetje zijn best om zijn oranjehart her en der onder een riem te steken, al was het een beetje mosterd na de maaltijd. Het vaccinatiebeleid lijkt meer op een maaltijd zonder mosterd. Een smakeloze vertoning, daar begint het steeds meer op te lijken. Sjakie op de wonderschoentjes verkondigd steeds maar weer dat de prikjes in de arm of in de agenda staan, maar vergeet dat er nog een voorraad in de vriezers liggen. Een voorraad die staat te popelen om de vrieskou te verruilen voor een lekkere warme bovenarm.

Wat hebben we altijd gelachen om de Duitsers die altijd ‘Alles im Keller’ hadden, maar intussen is Nederland het Europese lachertje geworden die ‘Alles im Gefrierschank’ oppot. Mocht er zo af en toe een spuitje gezet worden, dan weten we er beleidsmatig weer een chaos van te maken, zoals deze week bleek in de verpleegtehuizen. De GGD’s en tehuizen hadden al aangegeven dat zij de prikjes konden geven maar het beleid zegt dat dit door de eigen huisarts moet worden gedaan. Gevolg is dat er nu soms acht verschillende huisartsen tegelijk door één tehuis heen banjeren op zoek naar hun eigen cliënten.

„Hou vol, er is licht aan het eind van de tunnel”. Wist u dat een tunnel zo lekker klinkt als je luid zingt? Dus vooruit, “Van je héla hola …………..”.