‘Nee hoor, ík hoef geen mondkapje op.’

Coronamaatregelen, die zijn voor iedereen – om het zo maar even te zeggen – kut. Ja Gerda, jij bent niet de enige die een irritant mondkapje op moet.

En jij, Karen, bent zeker niet de enige die gewoon een winkelwagentje of -mandje mee moet nemen de winkel in. Tijdens mijn shift als caissière bij de Albert Heijn maak ik de gekste mensen mee. Ontzettend irritant, dat vind ik het.

We wennen met z’n allen al een tijd aan de maatregelen in de winkels: een mondkapje op, een winkelwagentje mee en geen drank kopen na acht uur ’s avonds. Het blijft vermakelijk om te zien dat sommige mensen een heel ander beeld hebben van de wereld. Zo denken ze zo af en toe dat de regels voor hen niet gelden óf dat er wel even een uitzondering gemaakt kan worden. Ik snap het ook wel, voor één boodschap de winkel in en dan een winkelwagen mee moeten nemen, blijft een beetje omslachtig. Maar de regels zijn toch de regels en die gelden voor iedereen.

Ruzie over een mondkapje

Toch wel een van de hoogtepunten waren twee mannen die elkaar recht voor mijn neus aanvlogen. Alhoewel het gelukkig geen vechten werd, was het was een behoorlijke scène. De een was duidelijk geïrriteerd dat de ander geen mondkapje droeg. Logisch natuurlijk, maar hij bleek een hartaandoening te hebben waardoor hij geen mondkapje kon (of wilde) dragen. Vervolgens kreeg ik een golf van beklag over mij heen, waarna ik hem herinnerde dat hij bij problemen bij mijn meerdere terecht kon. Dat hoefde dan weer niet voor hem. Toen ik even later verslag deed van de gebeurtenis bij mijn manager, hoorde ik dat hij weleens vaker aparte dingen roept. Zo vertelde hij een week eerder vrolijk dat hij met kerst dertig man zou uit gaan nodigen en geen anderhalve meter afstand ging houden. Ook riep hij blijkbaar vaak dat corona nep was, bedacht door de overheid. Of hij dus die hartaandoening heeft, vraag ik mij nog steeds af…

Je zou toch denken dat na bijna een jaar met corona de regels wel duidelijk zijn voor de meesten, maar nee dus. Het leukste van het verhaal is dan ook nog dat als ik ze vriendelijk vraag een mondkapje op te zetten, het ineens mijn schuld is. Schreeuwen tegen een 16-jarige blijkt ineens de oplossing. Velen zitten er duidelijk een beetje door heen. Ik ook, als zij zo doorgaan.