Vergeet me niet!

Ik zie je lieve ogen oplichten wanneer ik binnen stap, je bent altijd zo blij om me te zien. Maar ik schrik de laatste tijd want je ziet er zwak en kwetsbaar uit.

Je wordt met de week magerder en je kleren hangen vormloos en veel te ruim om je fragiele lichaam. Ik laat mijn bezorgdheid niet blijken en begroet je vrolijk. We hebben nieuwe kleding gekocht in de kleinste maat maar je pakt steevast je oude vertrouwde kloffie en lijkt het zelf niet te zien. Afgezien van dat je broodmager bent, lijk je redelijk gelukkig. Het is iets van de laatste tijd; was je eerder wat opstandig en ‘rebels’, tegenwoordig ben je rustig en zo mak als een lammetje. Je lijkt je te schikken in je lot of liever gezegd, je lijkt je steeds minder en minder bewust van je lot. En daar ben ik blij om. Je bent tevreden met ieder bezoek dat je krijgt. Een jaar geleden was je vaak somber en af en toe ronduit boos. Nu ben je dankbaar voor alle lieve mensen om je heen en de manier waarop ze met je omgaan.

Tegenstrijdigheden in gedrag

Ik verbaas me regelmatig over de tegenstrijdigheden die ik opmerk in je gedrag. Het ene moment kom je met de meest diepzinnige en wijze uitspraken om vervolgens de allersimpelste en eenvoudige zaken totaal kwijt te zijn. Dan volgt er steevast een verhaal wat ik tot in den treuren wekelijks te horen krijg en wat ik inmiddels woordelijk mee kan opdreunen. Ik doe net of ik het verhaal voor het eerst hoor en laat je rustig uitvertellen. Het gaat over je hond en hoe je haar destijds van mij kreeg. Dit verhaal staat met stip op nummer 1 van je ‘herhaal-lijst’. Ik kocht een puppy als vervanging van je overleden hond en had dit niet tegen je verteld. Het was een impulsieve actie die gelukkig heel goed uitpakte. Nadat het pupje de hele weg van Rotterdam naar Breda op m’n schoot had gelegen, liep zij toch linea recta naar jouw stoel, ging onder je benen liggen en is niet meer van je zijde geweken. Alsof ze wist dat ze voor jou bestemd was. Helaas vergis je je steeds want het was niet Myra, je huidige hond, maar je vorige hond die al 8 jaar dood is. Ik laat je in de waan want je bent zo trots op dit verhaal en nog altijd verbaasd over het gedrag toen van de pup.

Ik kook voor je maar je eet veel te weinig, je smaak is bijna weg en alles lijkt op elkaar voor jou. Heel langzaam glijd je steeds wat verder weg in het verleden. Tot ooit het moment komt dat je mij niet meer herkent. Dat je niet meer weet dat jij mijn vader bent. Maar ik hoop stiekem dat het zover nooit hoeft te komen. ‘Love you pap!’