Roller Coaster

In de donkere dagen in december horen wij liever zalvende woorden. Bijvoorbeeld: “Daar gaan we dan. Inmiddels kennen we het leven op deze achtbaan. Met die echte hoogtepunten en diepe dieptepunten”. Dat klinkt toch beter dan, “Mama, ik heb net een man vermoord. Ik heb een pistool tegen zijn hoofd gezet, de trekker overgehaald en nu is hij dood.”

De Koningin is dood, lang leve Danny Vera. Danny is de nieuwe koning van de top 2000. Nu is het maar te hopen dat zijn liedje niet door OG3NE gecoverd gaat worden en daarover weer een discussie losbarst. Smaken verschillen maar als de dames gaan zingen dat zij net een kerel hebben vermoord is dat net zo ongeloofwaardig als Dotan een cover van Popie Jopie zou gaan zingen.

Ik kon mijn glimlach niet verbergen toen ik las dat Dotan voor zijn snabbel bij het Vaticaan had gevraagd of zij wel van zijn homoseksualiteit afwisten. Dat konden de rooms-katholieke jurken bevestigen, wat geen wonder mag heten. Die hebben een direct lijntje met de hogere macht en die weet weer alles van iedereen. Zolang de zanger zijn ‘esercito di troll’ maar thuislaat, vinden ze daar alles best. Er lopen al genoeg trollen in de enclave rond.

Cornervlag

Het zal de heer Harpenau plezieren dat dit weekend alle cornervlaggen in het betaald voetbal in de regenboogkleuren worden gehuld. Op zich een prima actie om aandacht te geven aan diversiteit en inclusiviteit. Voor deze actie zou zelfs Lucille Werner haar beste beentje voor willen zetten. Persoonlijk vind ik het wel vreemd dat er juist voor de cornervlag gekozen is. De middenstip kleuren leek mij een betere optie, de middenstip als middelpunt. Een cornervlag blijft toch een beetje het symbool van in de hoek gedrukt zijn.

De cornervlag is niet de enige uiting die aan de actie verbonden zit, dat zou wel erg schamel zijn. De aanvoerders dragen een band met #OneLove en de trainers, grens- en scheidsrechters dragen een regenboogspeldje. Over de vierde man wordt in het persbericht niet gesproken. Dat zou toch jammer zijn als de vierde man wordt vergeten. In Roemenië loopt nog wel een werkloze vierde man rond die een regenboogpakje prachtig zou staan, alhoewel ik besef dat je zo’n vent alleen nog op non-actief wil zetten.

Achtbaan

Het lijkt erop dat we inderdaad met z’n allen in een achtbaan zitten. Alleen heb ik het gevoel dat deze achtbaan geen einde kent. Zoiets als een cruise to nowhere van Royal Caribbean, maar dan andersom. De passagiers van het enorme schip wilden met z’n allen lekker rond blijven varen zonder ergens aan te leggen, maar moesten toch onverrichter zake naar de haven. Wij rijden in het rond in onze figuurlijke achtbaan zonder uitzicht op een stop. Allemaal rijden we nu eindeloos door met een bakje van Kauthar Bouchallikht dat bijna uit de bocht vloog en die van Hugo de Jonge die even wat te zwaar beladen was.

Waar ik naar verlang is om de weg naar huis te vinden. Waar magnolia groeit, waar magnolia groeit.