Ik trap er telkens weer in: online discussies

Ik trap er telkens weer in: online discussies. Het is een wondere wereld. Er worden termen of kreten rondgeslingerd die bijzonder interessant zijn:  ‘schapen’, ‘moed’, ‘poppenkast’, ‘zelf onderzoek doen’.

Het klinkt als het begin van een kindertheatervoorstelling ter ere van Rien Poortvliet waarbij Simon het Schaap opzoek gaat naar de ware betekenis van het woord ‘moed’. Terwijl links en rechts de kudde 1,5 meter uit elkaar wordt gedreven door Barrie de Bordercollie omdat ze anders elkaar aansteken en sterven. Oké, misschien lijkt het toch meer op een creatie van Stephen King of HP Lovecraft. Maar Rien zou de uitvoering kunnen waarderen mits het daadwerkelijk met handpoppen werd gedaan. Daar ben ik van overtuigd.

‘Comment’

Daar zit je dan. Achter je toetsenbord. In je joggingbroek. Met een geopende balk om je ‘comment’ in te typen. Want je leest een opmerking van Annie van der Zwam uit Annerveenschekanaal. Ze reageert onder een artikel over geestelijke gezondheid met de melding dat COVID eigenlijk gewoon een griepje is en dat mensen domme schapen zijn. Dit bericht vind je lastig. Want om te beginnen is dit niet de juist plek om hierover te beginnen.

Ze had keurig moeten wachten tot er weer een artikel over een stijging van het aantal infecties kwam. Annie typt dat alles de schuld is van de regering. En dat de regering ‘ontslagen’ moet worden. Ook wil Annie dat de regering terecht gesteld wordt. Freddie Varckevisscher uit Spankeren ‘liked’ dit. En ook Marjan Woestenende uit Schiermonnikoog kan het niet laten even een hartje achter te laten. Je leest ieder artikel na waar Annie vaag naar refereert in haar post en begint aan jouw relaas.

Stamppot aan meningen

Terwijl je wat woorden uit zinnen weghaalt om het verhaal nog iets beter te laten vloeien reageert Harrie van den Pavert uit Gouda. Zijn verhaal bestaat uit een stamppot aan meningen en door ergernis gefaciliteerde conclusies. Zonder punten of komma’s. Sommige zinnen zijn geschreven met ‘capslock’ aan; voor de fijne nuances.  Je scrolt verder naar beneden in zijn bericht (van zo’n acht à negen niet te onderscheiden alinea’s) in de hoop de bronnen te vinden waar hij zijn wijsheid vandaan haalt. Er zijn geen bronnen. Jammer. Want je bent best bereid jouw mening iets bij te stellen mits het RIVM of een viroloog jou ongelijk bewijst. Teleurgesteld typ je jouw tegenargument voor Annie af.

Een dag later. Geen reactie. Waarom bemoeide ik mij hier ook al weer mee?