Kootje

Oscar van Schijndel 10 dec 2020
Kootje. Het had een lichaamsdeel kunnen zijn. Achtentwintig in totaal: twee in elke duim en drie in elk van de andere vingers. Maar daar wil ik het niet over hebben. In plaats daarvan wil ik het hebben over Kootje met een hoofdletter. Over wie hij werkelijk is en wat hij hem de afgelopen ruim negen maanden hebben aangedaan.
 
Toegegeven, ik heb Kootje nooit persoonlijk ontmoet. Alleen maar verhalen over hem gelezen in de media. Dat hij maar een buitenlander was. Een verstekeling. Een zwerver. Een vreemdeling. Ik schaam me daar een beetje voor. Vreemdelingen bestaan niet. Wel vrienden die je nog niet ontmoet hebt. Ik heb moeten lezen dat hij het niet zo nauw nam met de hygiëne. Dat is wel vaker zo met iemand zonder vaste woon- of verblijfplaats. Niets vreemds aan.

Kootje ontvlucht

 Goed, ik ben ook niet erg aardig tegen Kootje geweest. Afgelopen lente heb ik mijzelf verstopt als ik dacht hem te zien. Ben hem al fietsend ontvlucht. Raar eigenlijk. Want hij heeft net als ik ook angsten. Hij heeft net als ik ook behoefte aan op zijn tijd een feestje. Daarom doet hij dat bij voorkeur op een verlaten haventerrein, in een afgelegen bos of tijdens een demonstratie die we voor hem hebben gehouden. Zijn inktzwarte leven doet er immers ook toe.
 
Eind oktober besloot onze regering dat Kootje moest worden doodgehongerd. Hij mocht niet meer de supermarkt in, omdat de mondkapjesfabrieken geen exemplaar in zijn maat konden leveren. De horeca ging zelfs voor iedereen dicht. Op vrijdag 29 november dacht ik hem te hebben gezien. Terwijl wij toen onze geldoverschotten reduceerden, haalde hij zijn eten uit zwartgeblakerde vuilnisbakken.

Kerstfeest

 Maar dan, 9 december… eindelijk positief nieuws voor Kootje. De regering wil hem ook een zalig en gelukkig kerstfeest gunnen. Zodat wij in ieder geval die twee dagen niet meer bang van hem hoeven te zijn. En ook ruim zeventien miljoen Nederlanders een zalig en gelukkig kerstfeest hebben. Nee, ik niet. Iets met een virus, geloof ik. Ik ben niet ziek genoeg om me te laten testen. Misschien wel als ik blijf oefenen in het maken van overtuigende rochelgeluiden.
 
Ondertussen verdiep ik me in de persoon Kootje. Waarschijnlijk is zijn favoriete liedje Ghost Town van The Specials. Zou zijn lobby voor de Top 2000 zijn gelukt? En op 8 januari weet ik hoe hij kerst gevierd heeft. Dan zijn er immers weer veertien dagen verstreken en gaat het RIVM mij vertellen wat de familie Rona nu weer in ons land heeft aangericht.