Huis

Carlita van Rossum 10 dec 2020

‘Een eigen huis, een plek onder de zon…’  Lekker deuntje, woorden waar iedereen zich wel enigszins in kan herkennen…

Maar wat nou als je geen beschikking hebt over dat eigen huis en niemand in de buurt hebt ‘waar je van houwen kon’? Dan heb je in de regio Utrecht dikke vette pech. Dan kom je er nooit meer weg.

Zolang als ik me kan herinneren heb ik gewerkt; vanaf dat mijn leeftijd het toeliet tenminste. Alleen tijdens de eerste levensjaren van mijn kinderen was ik thuis; toen had ik nog een partner en konden we ons dat financieel veroorloven. Vervolgens keerde ik met de kinderen terug naar Utrecht, dat in niks meer leek op de stad waar ik was opgegroeid. Ik kwam op een flatje drie hoog achter in een zogenaamde ‘krachtwijk’ terecht en was vanaf dat moment ‘alleenstaande werkende moeder’. Dat was niet zielig. Het was wel hard werken om de rekeningen te kunnen betalen. Het was kansen grijpen. Verder studeren om hogerop te komen en meer te gaan verdienen. Ik vond Utrecht niet leuk, maar verhuisde niet omdat ik wilde dat de kinderen hun school konden afmaken zonder te lange reistijd. En ik maakte bij Woningnet toch al geen kans. Vervolgens bedacht ik dat ik misschien wel een huis zou kunnen kopen. Door nog harder en meer te gaan werken had ik een salaris bereikt waarmee ik een hypotheek kon krijgen.

Onbetaalbaar

Waar ik echter al die jaren te weinig rekening mee gehouden had, was dat Utrecht inmiddels onbetaalbaar is geworden. Ik ben geregeld naar van die gezamenlijke huisbezichtigingen geweest, waar ik dan als enige single tussen allemaal stelletjes stond die niet bepaald zachtjes met elkaar overlegden dat ze toch wel zeker 10 konden overbieden. En nee, dat was geen 10 euro. Daar stond ik dan, met een hypotheek die ik net kon uitrekken tot de vraagprijs. Na een jaar zoeken werd me duidelijk dat je als single met een goede baan en dito salaris geen enkele kans maakt om in regio Utrecht een woning te kunnen kopen. Daarvoor moet je naar het noorden, oosten of zuiden van het land. Ondertussen betaal ik nog steeds de hoofdprijs aan huur en mag ik alleen reageren op woningen die qua huur meer dan de helft van mijn salaris zouden opeten.

Nu heb ik een goed idee gekregen voor een nieuw tv-format! In plaats van al die BN-ers die gaan fotograferen, schilderen of met schapen gaan wandelen, kunnen de zenders natuurlijk ook hun energie gaan steken in het vinden van woningen voor mensen die dat nodig hebben. Dus niet zoals in ‘Voor Hetzelfde Geld’ een huis zoeken voor een stel dat een budget van een half miljoen heeft (dat lijkt me overigens niet zo’n enorm moeilijke taak…) en daarmee ‘hulp’ nodig heeft. Ga eens via ‘Voor Wat Minder Geld’ op zoek naar een mooie woning voor (single) mensen die zonder hulp niet uit hun oude rotflat, inclusief geluidsoverlast van de bovenburen, weg kunnen. Dat is pas een uitdaging! Dat zijn nou programma’s waarmee je de samenleving een plezier doet. Mij vooral.