Gemeente Wijdemeren – bijstandsoliebollen

Het doet me weer denken aan Jetta Klijnsma met haar desastreuze kostendelersnorm, die zelfs bijstandsgerechtigden het ‘moestuintje van Albert Heijn’ niet gunde. Als je geluk had, waren twee sperziebonen en twee blaadjes basilicum de oogst. Toch wilde de beperkte Jetta – en dan doel ik niet op haar rollator – de bijstandsgerechtigden hiervoor nog eens extra belasten.

Beperkt is ook de gemeente Wijdemeren. Hoewel de naam van die gemeente anders doet vermoeden, een enge gemeente.

De moeder van een vrouw daar met een bijstandsuitkering en torenhoge vaste lasten, doet soms boodschappen voor haar dochter. Want zo zijn echte moeders. Maar de sociale dienst heeft de dochter in de smiezen. De boodschappen zijn inkomsten. Ze moet 7000 euro terugbetalen omdat haar uitkering met terugwerkende kracht wordt gekort. En mogelijk nog een boete van 3000 euro. De verrader heeft verraden, de rechter heeft gesproken, maar niet volgens de strekking van de wet. Misschien kunnen moeder en dochter beter hun vrijheid opgeven en samen gaan wonen. Jetta maakt wel een rekensommetje wat hun dat gaat kosten volgens de kostendelersnorm.

Ik sta in Albert Heijn op een ‘schoongemaakt’ karretje te wachten als ik een papiertje van een medewerkster van de voedselbank in mijn handen gedrukt krijg. Of ik wat boodschappen extra wil meenemen. Maar dat durf ik niet meer aan. Ik ben alleen, en een te volle kar zou argwaan kunnen wekken, dat ik ook boodschappen doe voor een ander. Want dan is ‘samen’ en ‘verbinden’ plotseling niet zo sociaal meer volgens de normen van de sociale dienst, maar voorbehouden aan een vals coronasentiment en niet aan bijvoorbeeld een moeder en dochter die door geboorte al met elkaar verbonden zijn. De medewerkster kan beter wachten op een BN’er met cameraman, is mijn advies.

Ik moet nog even boodschappen brengen bij een vriendin met een bijstandsuitkering. Het lijkt mij het verstandigst als ik dat vanavond doe als het donker is. Ze moet wel even de staatssecretaris van Sociale Zaken Van ’t Wout het bonnetje sturen, die gaat kijken of er onderscheid gemaakt kan worden tussen een onbewuste fout en fraude. Zeg hem maar dat dit onderscheid er altijd al was, dat je het alleen maar even moet doen.

Vergeet niet de krenten en de rozijnen in je bijstandsoliebollen te vermelden. Daar krijg je – nou ja, ‘krijgen’… betalen – een toeslag over wat weer een affaire kan worden. Vraag maar aan Lodewijk Asscher.