Driving home for Christmas

In de loop van december krijgt normaal gesproken iedereen dat onbestemd gevoel. Zal het dit jaar anders zijn?

De man des huizes denkt er het zijne van. Wat hem betreft is het kerstpakket en een paar vrije dagen meer dan voldoende voor een leuke afsluiting van het jaar. Zijn enige concessie is het dragen van de enige echte onvervalste onovertroffen en limited edition Kersttrui. Hij probeert buiten het traditionele gedoe te blijven met alle varianten van stress die al vroeg in december de kop op steken. Denk aan de triviale vragen over het eten met de kerst: met wie, wat, waar en met hoeveel?

De supermarkt

Dan komt het moment-suprême waar onze man in kwestie absoluut niet aan ontsnappen kan. De verantwoordelijkheid voor het transport van de boodschappen rust als vanouds op zijn schouders. Dus met gezwinde spoed naar de supermarkt, dé marktplaats bij uitstek voor de kerstboodschap. De schier onuitputtelijke bron van voedselvoorziening. Ruimschoots bevoorraad door een wagenpark van het formaat Postcodeloterijvrachtwagens. Want onze primaire levensbehoeften liggen rond de kerst op een iets ander level dan het in de rest van het jaar zou moeten zijn.

Met enig gevoel voor humor blijft het in een winkel vermakelijk te zien hoezeer de inkoopstrategie van mensen van elkaar verschilt. Je onderscheidt de gestructureerde winkelaars die de gangpaden in vaste volgorde aflopen. En je hebt de categorie van de ongeleide projectielen die niet worden gehinderd door enig gevoel voor navigatie. Die met de kar een draaicirkel nodig hebben van een Boeing 747 en die op de meest onhandige plekken onbeheerd achterlaten. Die twee stromingen, de rekkelijken en de preciezen, treffen elkaar dan voor een vermakelijke clash bij het vak met bonusaanbiedingen.

De run for live

Onze man komt met zijn overvolle kar in een maalstroom, het water stijgt hem tot aan de lippen. Moeder de vrouw kan hem niet meer aanroepen in de kakofonie van geluid. Zijn poging tot medezeggenschap in het te veroveren assortiment is gesneuveld. Waarna de vrouw zonder last of ruggespraak het inkooptraject op eigen houtje voortzet. En alles rücksichtslos, met de hand gescand, in de kar mikt. Wat voor de man overblijft, is het verrichten van bergingswerkzaamheden en het opschudden van de inhoud van het wagentje. Het maximaal laadvermogen is al ruimschoots overschreden.

Ons lijdend voorwerp verzuipt in deze stuurloze menigte, zijn richtingsgevoel laat hem ter plaatse in de steek. Met het zweet op zijn voorhoofd en klotsende oksels gaat hij op zoek naar de uitgang. Hij belandt in een soort van sluis met een poortje. Het eindstation van de handscanner, de balans wordt opgemaakt. Zou het niet beter zijn geweest om de boodschappenkar vandaag op een weegbrug te rijden en in kilo’s gewicht af te rekenen? Tot overmaat van ramp loeit het scanneralarmpje zodat de boodschappen moeten worden gecontroleerd. Alle zorgvuldig ingepakte etenswaren en goed bedoeld gesorteerde rotzooi mag weer uit de tassen.

De crisis

Bij het uitzwaaien zijn er de beste wensen, fijne dagen en vooral gezondheid. Ze verlaten spoorslags de winkel, alsof het een plaats-delict betreft. Als twee muilezels, zwaarbepakt en bezakt. Buiten adem ploffen ze in de auto, tot de nok toe gevuld met boodschappen. Een zucht van verlichting, de radio gaat aan. Kom maar door Chris Rea met jouw vertrouwde geluid. Het radionieuwsbulletin meldt dat Chris de weg niet meer op gaat. Hij werkt thuis. Geen Chris Rea dit jaar? Dan is het echt een serieuze crisis.

Het kan zomaar een kerst worden om nooit te vergeten. De kerstboom symboliseert dit jaar meer dan ooit het baken voor hoop en licht.