Een hug voor ouderen

Het is een moeilijke tijd voor veel mensen. Bijvoorbeeld ouderen die eenzaam zijn, mensen om zich heen zien wegvallen en alleen achter blijven.

Laatst belde ik de beste vriendin van mijn moeder. Ik voelde me verplicht haar te bellen. Alhoewel ik normaal alleen beleefdheden met haar uitwisselde, bleef ik nu een tijdje met haar aan de lijn.

Eigenlijk hoorde ik alleen maar gesnik aan de andere kant van de lijn. Tranen van gemis, maar ik denk ook verdriet door de huidige omstandigheden. Corona heeft er voor gezorgd dat we elkaar niet meer kunnen bezoeken en knuffelen. Dit hadden we een jaar geleden niet kunnen bedenken.

Onzekerheid

Het is 2020, het jaar waarin iedereen verliezen heeft geleden of ingeleverd. Zelfstandigen die op zoek zijn maar werk, ondernemers die bankroet raken. Het jaar waarin waar ook veel onzekerheid is over de toekomst. Een jaar waarin de GGZ-spreekuren nog drukker zijn, omdat mensen door het thuiswerken het ook niet meer zien zitten.

Laten we vooral sterk blijven, aan elkaar denken. En waar mogelijk barmhartigheid tonen en vooral in beweging blijven. Corona heeft een jaar gebracht zoals nooit eerder. Een jaar van apartheid en verdeeldheid. Terwijl we juist verenigd zijn, niet alleen door een virus, maar ook door het verdriet en leed wat ze bracht.

Laten we ook denken aan onze ouderen, hen niet vergeten. Hen barmhartigheid blijven tonen, want ik denk echt dat zij het zwaarst te verduren hebben.