In tijden van verkiezing

Roerige weken. Toen de verkiezingsstrijd der Verdeelde Staten afgelopen week zijn climax naderde, durfde ik haast niet te gaan slapen. Toen de klok uiteindelijk vier sloeg, er al een half uur geen update meer was geweest en ik lichtelijk begon te hallucineren over dansende kiesmannetjes gaf ik er dan toch de brui aan.

Low-key verwachtte ik de volgende ochtend wakker te worden in complete chaos en totale anarchie. Het kon niet anders of de hele wereld stond in de fik, of dan toch tenminste dat verscheurde land aan de overkant van de Atlantische Oceaan.

Het viel alleszins mee. Inmiddels is duidelijk dat Biden de verkiezingen gewonnen heeft en dat ’s werelds meest beruchte pestkop spoedig zijn ambt zal moeten verlaten. Heuglijk nieuws, getuige ook de massale stroom aan filmpjes, foto’s, memes en dergelijke op zelfs Nederlandse sociale media. Wie diezelfde media in de gaten houdt, ziet ook tal van inspirerende beelden van de nieuwe VP voorbijkomen. Kamala Harris is namelijk de eerste vrouw in de geschiedenis van Amerika op die functie. Een feit dat in Nederland massaal gedeeld werd door jonge vrouwen. Vrouwen die tot een paar weken geleden nog nooit van Harris gehoord hadden en haar tot op de dag van vandaag waarschijnlijk bij een toevallige ontmoeting pas zouden herkennen als ze hevig zwaaiend met de nationale vlag luidkeels The Star-Spangled Banner zou zingen.

Goede onderliggende bedoelingen

Is dat een probleem? Het staat buiten kijf dat het echte probleem is dat we het hier anno 2020 nog steeds over moeten hebben en dat het geslacht en de etniciteit van Kamala Harris nog steeds noemenswaardige factoren zijn. En natuurlijk mogen we haar rol als pionier nu vieren, misschien moeten we dat zelfs wel doen. Maar het vieren van een overwinning in een strijd waar je zelfs pas achteraf stelling hebt genomen, is misplaatst en draagt precies niks bij.

Desalniettemin is het ergens wel flauw om mensen nu aan te pakken omdat ze op het verkeerde moment de juiste dingen doen. Het en masse delen van dit soort idealen getuigt in een tijd van populisme en polarisatie minimaal op goede onderliggende bedoelingen. Bedoelingen die we nu enkel nog op de juiste wijzen hoeven te vormen en kanaliseren.

Dus spreek je uit nu je nog verschil kan maken. Spam mensen met filmpjes, doorbreek het glazen plafond, trek je schoenen uit en marcheer op blote voeten naar het Malieveld, sluit Kees van der Staaij op in een volle kerk in Staphorst, krijg maximaal twee kinderen, noem ze Greta en Thunberg, lees een boek, verban de koninklijke familie onvoorwaardelijk naar een eiland in Griekenland en zend het uit op SBS6, schmink een Piet roze, was je handen stuk, voed je kat genderneutraal op, eet een week geen vlees en houd in godsnaam te allen tijde tenminste één Tex de Wit afstand.

Maar doe het vooral nu. Wacht niet tot er weer een klimaatontkennende viruswaanzinnige met een dode marmot op z’n hoofd aan de macht komt, ik slaap er nog slecht van.