Rare Kunsten

Aan elke goede visser ontsnapt wel eens een aal. Aan dat gezegde moest ik denken toen ik het beeld zag van de slecht geparkeerde metro op de walvisstaart.

Het gezegde heeft betrekking op het feit dat iedereen wel eens een foutje kan maken. Het is te hopen dat de baas van de metrobestuurder er ook zo over denkt. Geen beter vermaak dan leedvermaak en lollige reacties waren er genoeg op twitter. De leukste vond ik zelf: “RET-de Walvis”. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen en heeft kiekjes minnend Spijkcity prachtige plaatjes kunnen schieten. Zelfs de kunstenaar die de walvisstaarten heeft geknutseld was erg tevreden. “Kunst moet leven en is bedoeld om er een andere wending aan te geven”, of iets in die strekking, was zijn commentaar. Daar heeft hij een punt, misschien een aardige tip voor theatermakers en podiumkunstenaars nu deze met de nieuwe coronamaatregelen hun tempels niet meer mogen betreden. Verander je kunsten in iets anders.

Fred van Leer

Zou het kunnen zijn dat een zielenpoot in één of andere trekhut ook zo heeft gedacht toen hij dat filmpje van Fred van Leer op internet heeft geplaatst? Dat die imbeciel heeft aangenomen dat het voor Fred goed zou zijn om hem eens van een andere kant te laten zien?  Ik denk niet dat hij of zij goede bedoelingen had en zeker niet ten aanzien van de stylist. Mijn medeleven gaat natuurlijk uit naar Fred. Hoewel ik mij blijf verbazen hoeveel seksfilmpjes van BN’ers de laatste tijd op het World Wide Web blijven uitlekken. Ik realiseer mij dat uitlekken bij dit onderwerp niet de meest passende woordkeus is. Wat maakt het erotiserend om, terwijl de pyjama’s uitgaan, de camera aan te zetten en het minnespel op video vast te leggen? Afgelopen week heb ik het geprobeerd om aan mijn vrouw voor te stellen. Die sloeg het voorstel onder de noemer “Jij staat niet eens fatsoenlijk op een pasfoto” resoluut van de hand.

Radio maken

Valt radio maken trouwens ook onder kunst? Ik verwacht eigenlijk wel. Giel Beelen maakt er een kunst van om te laat op zijn werk te komen en Wilfred Genee heeft het met wat kunst en vliegwerk voor elkaar gekregen dat hij voor zijn eigen show een uurtje later mag beginnen. Voor de laatste is zes uur ’s morgens iets te vroeg en laat dit graag aan zijn side-kicks over. Stiekem ben ik wel een beetje jaloers op hem. Wat zou ik ook graag in mijn Veronica Inside-onderbroek nog een uurtje extra willen knorren, voordat ik in mijn Veronica Inside-badjas nog even uit mijn Veronica Inside-beker van een kopje koffie geniet, terwijl mijn collega’s het werk doen.

Het is geen kunst om elkaar voor rotte vis uit te maken. Daar weten die Snip en Snap die president van Amerika willen worden alles van. Met verbazing heb ik deze week de gênante vertoningen gevolgd en na een paar dagen voelde ik mij als Jonas in de Walvis. En wie er ook gaat winnen of gewonnen heeft, ik zal er geen levertraan om laten.