Oneindigend genieton

Dat vraag ik u af. Of het nieuwe turbotaalwoordje, na achtereenvolgens ‘mieters’, ‘te gek’, ‘onwijs’ en de door patatters geleverde “onwijs, gave, wreed”, vet, en chill of ‘ja toch, niet dan’ nu door schermgeneratie X is gevonden in ‘-on’?

Niet als zelfstandig naamwoord, maar fonetisch verbasterde uitgangen van werkwoorden. Woorden die eindigen op ‘en’. Werkwoordon dus. Het is allemaal genieton, chillon, relaxon, wachton en niet huilon geblazon. Herkomst en bedenker onbekend, maar langzaam gebracht en uiteindelijk groot gemaakt door Harco. Niet boerenzoon Harco van ‘De Boerderie’. Nee, Harco, een zeer bezige millennial, met cavia of nerts op zijn hoofd en kuuks brilletje met glazen van min en plus 0. En gestoken in een prachtig azurri-blauw Adidas jack. Een typetje van Jim Deddes van Roady die met sneltreinvaart in onvervalst rad Amsterdam-IJburgs onzon uitkraamt als hij wordt geïnterviewd.

Genieton, huilon en vrouwon

Waar je je ook bevindt, er is geen ontkomon aan. Het begon met Genieton, huilon en vrouwon. Voor je het weet doe je zelf ook al even boodschappon, ga je tankon, fietson, wandelon en na het sporton lekker het zweet eraf douchon en je haron wasson met Andrelon. Het vergt wel enige oefening, de beheersing van zo’n taalafwijking, want ongeoefend kun je onbedoeld gekke woordjes maken. Met verwarrende uitkomsten. Neem nou voetballen, dat wordt voetballon. Is dat een soort klompvoet of opgezette enkel opgelopon na een rotschop? Don Juan wordt donjon en dan denk je aan een Middeleeuwse woontoron. Versterkt en beveiligd, dus voor Don Juan moeilijk te versieron. Als je iemand antwoordt dat ie twee keer mag raden, dan zeg je als Harconist dat hij 2 x radon mag. Maar dat is levensgevaarlijk, want radioactief gas. Dus niet aan te radon?!

En bijzonder dat sommige woordjes en werkwoorden nog steeds kloppen als er een buitenlandse taal aan te pas komt? Want Londen wordt London natuurlijk, dus dat klopt. Dan is het des te vreemder dat waar wij de uitgangen veranderen van “en” in “on”, ze dat in Amerika precies andersom doen. Het staat er wel, maar je spreekt het niet zo uit. Washington eindigt op “on”, maar fonetisch hoor je Washingten. Net als bij bijvoorbeeld Harrison. Of Johnson. Spreek je uit als Harrisen en Johnsen. Zou het kunnen dat Angelsaksisch hier eens na Nederlands komt? Janszoon werd hier ook Jansen, Pieterszoon werd Pietersen etc.

Hersens kronkelen

Maar dan heeft President Biden die stap wel gemaakt, in tegenstelling tot Clinton, Nixon, Johnson en Washington. Het is te hopon dat hij niet een stapje terugdoet, maar stug doorgaat, want teruggrijpon van Biden naar Bidon is vet onhandig. Gewoonweg wreed, niet chill. Nog meer verwarring in de VS, want een bidon is een Frans wegwerpflesje voor wielrenners. En Frankrijk heeft al een President met een on, namelijk Macron.

Leuk hoor, die nieuwe woordjes van elke generatie, maar je hersens kronkelen als de talenknobbel wordt getriggerd. Als je eenmaal bent begonnon met onnon kan je bijna niet meer stoppon. Dat krijgt alleen een Jim Deddes, een moderne Monty Python, voor elkaar. Een genie. Genieton!

©Cale Columns