Hippie

‘Vertel nog eens iets over de hippietijd’, vroeg mijn 18-jarige dochter. ‘Ik wilde dat ik die tijd had meegemaakt. Zo vet gaaf!’

Zo gaaf was-ie niet, dacht ik. Ik zag mezelf terug in een minirokje met een sigaret tussen mijn vingers. Ik probeerde ongenaakbaarheid uit te stralen, alsof ik de koningin van de nacht was, daar in “De Brulboei”, nu het oudste buurthuis van IJmuiden. Een coverbandje speelde House of the Rising Sun. De keurende blik van een jongen verderop bleef hangen bij mijn borsten, gestoken in een felroze truitje. Ik maakte dat ik wegkwam. Een peuk hielp niet tegen onzekerheid.

Mijn dochter blaakte evenmin van zelfvertrouwen, al suggereerde haar outfit anders. Altijd in het zwart gekleed, kisten aan haar voeten en een legerjack aan. Haar ogen zwartomrand en een sjekkie bungelend in haar mondhoek. Ze was fan van Nirvana en droomde tegelijkertijd weg bij The Doors.

Stoned als een garnaal

‘In jouw tijd blowden ze toch ook? Rookte jij weleens een stickie?’ Mijn dochter keek me nieuwsgierig aan. Ik dacht terug aan mijn schoolvriendin die regelmatig zo stoned als een garnaal was. Haar studietijd maakte ze niet af. Ze werd jong moeder, stond het kind af en verdween geruisloos in de anonimiteit.

Ik zei zoiets als ‘heb je niks aan’, zei zelfs vermanende dingen als ‘Is slecht voor je gezondheid, van blowen kun je schizofrenie ontwikkelen. Trouwens, laat ik het niet merken, want dan zijn de rapen gaar.’

‘Doe niet zo belachelijk,’ antwoordde mijn dochter. ‘Al mijn vrienden blowen.’
Ze stommelde naar boven en even later dreunde Rammstein uit de speakers. De ramen trilden in de sponningen.

‘Kan het wat minder?’, riep ik naar boven.

Opname na opname

Alles wende, behalve een dochter die zich steeds vreemder gedroeg. Op de muren van haar slaapkamer verschenen kreten als ‘Kabballa!’ en de vloerbedekking vertoonde brandplekken van uitgedrukte peuken.

Na maandenlang op haar inpraten, was de maat vol. Mijn dochter trok in een kraakpand. Ik hoorde niks meer tot die dag.

Mijn dochter belandde knetterpsychotisch op een psychiatrische afdeling. Opname na opname volgde. Ook veegacties om zakjes wiet en andere drugs op te sporen. De diagnose schizofrenie werd gesteld.

Zestien jaar later is voor mij een blowtje nog steeds het allereerste ei waaruit de kip psychose groeit.

Ik kijk uit naar een cannabisvrije wereld. Coffeeshops om 20.00 uur dicht door coronamaatregelen. De regels zijn streng en echt nodig, verkondigt de rijksoverheid. Vervuld van hoop drink ik mijn kopje thee.