Het ‘Puzzelvirus’

Een échte ‘Jan van Haasteren’ of ‘Wasgij’ is op dit moment nog gewilder dan een Rembrandt-schilderij. Er is een tekort aan kartonnen dozen met daarin losse stukjes van karton. Puzzelen is happening, puzzelen is on!

Het ‘Puzzelvirus’ heeft helaas ook mij te pakken. Ik ben eraan verslaafd. Niet aan gokken, niet aan drank en ik ben ook niet aan de drugs. Maar simpelweg aan legpuzzels, van die hele grote, met wel méér dan duizend stukjes. Puzzelend zit ik dan beneden tot in het diepste van de nacht, mijn vriendin die naar beneden komt, omdat ze al uren op me wacht. Alleen dit ene stukje nog, daarna kom ik naar bed. “Sorry schat, ik heb helemaal niet op de tijd gelet”.

De ongeschreven regel. Die weet elke ‘die hard’ puzzelaar. Als eerst moeten al die verdraaide kantstukjes aan elkaar. Zelden is het me gelukt, ze er in één keer uit te vissen. Het zijn er altijd één of twee die uiteindelijk nog missen. Dat wordt dus nogmaals zoeken, weer met beide handen graaiend door die doos. Die volhardendheid in het blijven zoeken onderscheidt luie amateurs van echte puzzel pro’s.

Wist je trouwens…

Dat er in Medemblik een heuse puzzelfabriek staat? Die draait van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat. Iedere twee seconden wordt daar een puzzel in stukjes gesneden en nog stelt dat ons blijkbaar niet tevreden. We willen altijd nieuwe puzzels, we willen altijd meer. Want zeg nou eerlijk, een puzzel: ‘Die maak je maar één keer!’

Er is dus wat paniek, bij de puzzelfabriek en bij ons als fanatiek puzzelpubliek. Vanwege het tekort aan puzzels. Want even voor de goede orde, het moet nog Sinterklaas en Kerstmis worden! Ik zelf heb er nu een stuk of twintig thuis, bewaar ze achter slot en grendel, veilig in de kluis. Goedkoop dat zijn ze niet en daarom rest mij deze vraag:

Is er iemand die zijn reeds ‘gemaakte’ puzzels met mij zou willen ruilen? Zo helpen we elkaar, in deze toch al zo moeilijke tijd. Al weten we allemaal dat van ruilen huilen komt en hebben we straks waarschijnlijk spijt!