Schuldig

Schuldig?

Vandaag hoorde ik een ‘goeie’!

We moeten in deze tijd vooral niet met de vinger wijzen naar Den Haag.

Daar werken namelijk mensen die zeker nu niet de schuld willen krijgen van wat ons allen overkomt in deze bange tijden. Heeft de overheid schuld aan de situatie door haar ‘try out’ beleid?

Of de burgerij? Misschien omdat we ons toch maar moeilijk aan eenzijdige afspraken kunnen houden?

Misschien zijn we met z’n allen verantwoordelijk omdat we nu eenmaal in het algemeen onnadenkende, overconsumerende wezens zijn en dit meestal met de beste bedoelingen overigens.

Kun je wel spreken van schuld? Waarschijnlijk helemaal niet maar we geven o zo graag iemand ergens de schuld van omdat het zo oplucht.

Ik vraag me vaak af hoe jonge mensen naar ons kijken, zouden ze denken dat wij ‘ouderen’ de wereld letterlijk verziekt hebben? Denken zij in ‘schuldig’? Ze lopen met mondkapjes op en maken er een onderdeel van hun outfit van, flexibel als ze zijn, gewoonste zaak van de wereld, ja de wereld dus……

Misschien helpt het gevoel van ‘het nieuwe normaal’ dat wij ook weer bedacht hebben eraan mee om toch de grens op te zoeken en hier en daar te gaan feesten, ze waren happy met het oude normaal en ze zijn gelukkig niet zo bang om ziek te worden. Gelukkig onze kinderen die de toekomst zijn niet!

Ik denk dat we moeten ophouden om de overheid, de jongeren, of wie dan ook de schuld te geven van deze ellende, de hand in eigen boezem steken, al valt dit vaak niet mee.

Kritisch zijn naar onszelf, verantwoordelijkheid nemen, dan komt het vast allemaal goed en hoeft niemand zich schuldig te voelen. Zijn we van dat schuldgevoel en de discussie hierover af. De overheid mag helpen om grenzen aan te geven, daar ligt hun taak.

Toch benieuwd naar de wereld over een paar jaar, hoe kijken we hier weer op terug? Hebben we iets geleerd van deze ervaring? Zijn we bewuster, meer zen en gezonder, hoop van wel,

Dag,

Noes