Neem eens een politieke time-out

Wanneer ik Twitter open zie ik retweets van Baudet op complotdenkers en fanatieke “viruswaarheid”-aanhangers die er lovend op reageren en het weer verder retweeten. Net zolang totdat deze theorieën op YouTube belanden en honderdduizenden keren bekeken worden, om vervolgens leuzen op te bedenken die op menig demonstratie geroepen en verdedigd worden alsof de Heer zelve de boodschap heeft overgedragen.

Dan maar even naar Facebook. 

Het medium dat ooit bedoeld was om slechte familiefoto’s te delen met totaal ongeïnteresseerde mensen is getransformeerd tot een mangrove aan politieke meningen, vaak gefundeerd op krakkemikkige pseudo-feitjes, waarvan zelfs het fundament van de spelling en de grammatica nog niet eens klopt.

Ja, ik had ook een hekel aan alle foto’s van je vakantie in Marmaris, maar om eerlijk te zijn zie ik die liever dan je theorieën over een satanische pedoseksuele elite.

Onderdeel van

Ik deed er ook vrolijk aan mee hoor. Ik was fanatiek bezig met politiek, reisde van bijeenkomst naar bijeenkomst en kwam non-stop met ideeën over een ideale samenleving.

Maar ik kwam er in die tijd ook steeds meer achter dat het me helemaal niet gelukkig maakte en steeds meer bezonk me dat ik gewoon onderdeel was van een grote polarisering.

Een polarisering, gevoed door het denken dat je als enige de waarheid in pacht hebt en dat het je levensdoel is om dat als ware een evangelie te verkondigen.

Ik was er wel klaar mee.

Geen zin meer

Ik merkte dat ik mezelf erin begon te verliezen, dat m’n banden met vrienden en familie afzwakten en dat ik steeds minder tijd vrijmaakte voor de dingen die ik écht leuk vond.

Ik had helemaal geen zin meer om als burger in de rol van de politiek te kruipen.

Te serieus

Ja, we hebben allemaal zo onze ideeën over een goede maatschappij, maar we kunnen niet bijdragen aan een mooiere maatschappij als we allemaal continu blijven denken dat de Tweede Kamer bestaat uit 150 plus je eigen zetel. 

Uiteraard is het goed om een mening te hebben over bepaalde zaken, maar dankzij een obsessie met “de macht van het volkse individu” zijn we onze meningen als feiten gaan propageren, met als gevolg dat we onszelf té serieus zijn gaan nemen.

Mooi verhaal

Misschien is het enige wat ik wil zeggen wel: „Pak een lekker fictieboek, misschien een dichtbundel, of kruip eens achter je computer en schrijf zelf eens een mooi verhaal of een gedichtje”. Of ontdek een verborgen talent in de culinaire wereld, misschien wel in de muziek.

Maar neem eens een politieke time-out. Het zal je verbazen hoe heerlijk dat kan zijn.