Een keuze…

Ga ik wel naar buiten, dan loop ik om mensen heen als ze zelf geen afstand bewaren en ga ik helemaal aan de kant als zij rechtdoor willen. En dat is een keuze (want dat zit normaal helemaal niet in mijn aard).

Ik heb sinds maart heel weinig mensen aangeraakt en ook dat is een keuze… (terwijl ik heel graag ook andere mensen wel even zou willen knuffelen).

De vrijheid die er van de zomer iets meer was (gewoon omdat het toen kon) is weer over en dat zagen we van tevoren aankomen toch? Nu gewoon weer aan de regels houden om jezelf, de kwetsbaren en de economie te beschermen. Een keuze?… Of moet het verplicht worden? Ik zou dat echt heel jammer vinden.

Alleen roepen dat de economie helemaal kapot gaat met al die regels en de mondkapjes en hem zelf mee naar de sodemieter helpen door het risico op besmettingen te verhogen, is ook een keuze.

Hou je aan de richtlijnen, beperk je kringetje, koop lokaal, steun hen die het nodig hebben, vraag hulp waar nodig en geef aandacht aan mensen die alleen zijn. Keuzes… die de meeste van ons waarschijnlijk wel kunnen maken.

Ik ben blij dat ik een keuze kan maken… en soms is een keuze slechts een keuze tussen dingen die heel veel minder leuk zijn dan je gewend bent.

Het is wat het is…