Lieve Dennis

Lieve collega Dennis. Wat wil ik tegen je zeggen? Dat ik je nooit vergeten zal. Jouw lach, jouw vrolijkheid. Jouw onverwoestbaar optimisme. Je mooie gezicht, je warmte. Dat je altijd voor iedereen klaar stond.

Ik zie je nog staan. Op die klantendag. Uitleggen wie je was, wat je deed. Klanten helpen, wegwijs maken in de fiscale website. Maar meer dan dat werd je supersnel hun vriend. Luisterde je naar hun zorgen en verhalen. Maakte je ze aan het lachen. En stond je altijd voor ze klaar.

Je maakte een foutje lieve Dennis. Je zag wat oude boeken die toch in de vuilnisbak gingen. En je zat een beetje krap. Lieve jeugdige onbezonnen Dennis. Dus je dacht, niemand kan dit wat schelen. En je bood de boeken te koop aan.

Diefstal lieve Dennis. Ze noemden je een dief. Je werd op staande voet ontslagen. Iedereen kreeg het te horen. En je schaamde je zo. Maar iedereen begreep je lieve Dennis. Iedereen. Nou ja bijna iedereen. En iedereen voelde dat ze contact met je op moesten nemen. Maar iedereen dacht van elkaar dat de ander het wel deed. Gemakzucht? We voelden ons ongemakkelijk? We wisten niet wat we moesten zeggen? We waren bang voor onze eigen baan?

Het was een hard bedrijf, lieve Dennis. Een hard bedrijf. Waar gehakt wordt, vallen spaanders. Zaken zijn zaken. En jij lieve Dennis, van alle mensen die weggepest werden, ontslagen, werd jij het hardst getroffen, lieverd. Jij die vrolijke zachtmoedige jongen. Die al zo zwaargewond was diep van binnen. Maar dat liet je niet merken, lieve Dennis.

Je liet het niet merken, lieve Dennis. Je liet het niet merken. Maar deze klap, deze schaamte, was de laatste druppel. Je dacht, ik ben niets. Ik ben van geen waarde. Ik ben een mislukking. Ik heb alles verpest. Hoe moet ik nu mijn hypotheek betalen? Je had net je eerste huis gekocht. Waar je zo blij mee was.

Je vergat dat je familie, je vader, ondanks hun en jouw tekortkomingen, altijd van je zouden houden. Je vergat dat je lieve vriend zoveel van je hield. Onvoorwaardelijke liefde, lieve Dennis. Voor altijd en eeuwig zouden jullie samen zijn. Hij die je zo graag wilden helpen. Je vergat lieve Dennis, dat het leven ook zo mooi kan zijn. Dat je dit voorval zou vergeten. Dat je er een jaar later om zou lachen, lieve Dennis. Dat er zo oneindig veel dingen veel belangrijker zijn in het leven. Dan een paar boeken jatten en te koop zetten en ontslagen worden.

Je sloeg de hand aan jezelf, lieverd. Je pleegde zelfmoord. Spijt, spijt lieve Dennis, is een machtige emotie. Heb je er spijt van lieve Dennis? Niet zoveel spijt als ik, lieve Dennis. Vast niet zoveel spijt als ik lieverd. Dat ik niet heb gedaan wat ik wou doen. Wat ik had moeten doen. Je opbellen. Je vertellen dat het no big deal was. Je alles vertellen wat ik, die zoveel ouder ben dan jij, weet en toen al wist. Dat je het zou vergeten, dat iedereen je begreep en dat niemand je een rare vent vond. Dat we van je hielden, lieve Dennis. Omdat je ons leven iedere dag een beetje leuk en vrolijk maakte.

Ik ga je nooit vergeten, lieve Dennis. En die spijt? Die blijft altijd. Spijt is een machtige emotie, lieverd. Spijt vreet je op. Spijt maakt je wanhopig en bitter. Maar liefde lieve Dennis, liefde is de oneindig veel groter en machtiger. En met mijn spijt lieve Dennis, daar ga ik iets goeds mee doen. Goede dingen voor alle wanhopige mooie mensen. Die wel een steuntje kunnen gebruiken. Dankjewel lieve Dennis, voor alles. Ik hoop dat je nu niet meer verdrietig bent. En geen spijt meer hebt. En lacht. En weet je wat, ik weet het wel zeker. Dat je nu weer blij bent en grappen maakt.

Dag lieve Dennis, dag lieverd.

Denk je aan zelfmoord? Praat erover. Bel 0800-0113 of chat via 113.nl.