Het meisje in de spiegel

‘Hoi mam!”
‘Hallo schat, je bent mooi op tijd. Ik heb voor haar ook al thee gezet.’

Ik stap binnen en ik heb geen idee wie ‘haar’ is, maar daar kom ik zo wel achter.
Mam reddert er op los in de keuken. Allerlei heupverdikkende zoetsels op twee schoteltjes, koffie en thee.
Ik laat ‘r lekker en loop door de hal, waar een levensgrote spiegel hangt, naar de kamer.
Maar ‘haar’ zie ik niet.
‘Mam…? Wie is er nog meer dan?’
‘Sshh.‘ Mam kijkt me dringend aan met een vinger op haar lippen en wenkt me geheimzinnig.

Ze posteert me voor de grote spiegel, waar inmiddels een kopje thee en een schoteltje zoetsels staan.
‘Kijk.’ Ze kijkt me verwachtingsvol aan. ‘Zie je d’r?’
Nee, ik zie mij en mam in de spiegel. 
Mam gaat trots naast me staan en wijst op mij en zegt tegen haar spiegelbeeld: ‘Kijk, dit is nou mijn dochter… is ze niet mooi?’
Het spiegelbeeld staat trots terug te glunderen.

Daar staat mijn mama… ze lacht blij, de kuiltjes in haar wangen.
Ze wijst op de thee en koekjes die ze heeft klaargezet.
En zegt tegen de spiegel: ‘Wel drinken, hoor…’

Mijn mama.
Het meisje met de kuiltjes.
Ze is nu het meisje in de spiegel.
En mijn hart stopt niet meer met huilen.