Boodschap

Vrijdag, vijf uur. Ik kruip achter mijn laptop vandaan. De werkdag zit er op. Weekend! Noodgedwongen aan het werk vanuit huis vanaf het moment dat Nederland afgelopen voorjaar via een ‘intelligente lockdown’ grotendeels op slot is gegaan. Onwerkelijk destijds. Toen. Niet te bevatten. Nu, eind augustus is dat gevoel onveranderd en nog altijd grotendeels dagelijks aanwezig.

Het thuiswerken en de zoveel mogelijk geadviseerde isolatie thuis, waar ik me, eerlijk toegegeven, ook niet in het begin altijd braaf aan heb gehouden, is ook best iets om met een semi-roze bril op, op terug te blikken. Zeker in het begin heeft het mensen aangezet tot nadenken, werkte het verbroederend en concludeerde menigeen dat wat echt belangrijk is in het leven te koesteren. Gezondheid. Familie. Vrienden. De sociale omgang en solidariteit. Zeker toen onnodig contact ten strengste werd afgeraden en een boodschap doen voor én op raambezoek gaan bij opa’s en oma’s werd geïntroduceerd. Iedereen wilde graag iets doen voor iemand anders. Als een stel kleine kinderen wilden we juist dat ene wat we van papa Rutte niet meer mochten, samen zijn. Heerlijk kinderachtig. Hou ik van. 

Oma op zondag

Ik wilde nooit mee naar oma op zondag en nu stond ik daar nog net het raam niet te kussen, iedere week weer, met een tas vol boodschappen en een zelfgemaakte taart. Bakken was een uit de hand gelopen corona-hobby geworden die ik tijdens alle vrije uurtjes thuis had opgepakt en tot ieders verbazing, ook die van mij, nog leuk was gaan vinden ook. Oma vertelde me dat ze de boodschappen ook wel gewoon online kon bestellen, op haar voor haar 74ste verjaardag gekregen iPad en we ook gewoon even konden FaceTimen als ik de behoefte had haar even te zien. „Nou zeg, bedankt hoor, oma.”

Maar met de versoepeling van de maatregelen in juni werd ik als gezelschapsdier weer egocentrischer en zag ik ook om mij heen bijna gelijktijdig met die versoepeling hoe de verbroedering zo snel als dat hij in eerste instantie was ontstaan weer verdween. Oma kon zelf online blijkbaar net zo makkelijk een boodschap doen, dat had ze zelf gezegd en die taart kan ze zelf ook wel maken, ze had immers tijd genoeg. Prima ook, want ik mocht weer lekker met mijn vrienden het terras op om te borrelen en dat was na al die maanden, die soms als jaren voelden, toch eigenlijk ook veel belangrijker en leuker. Weg waren alle inzichten van begin maart.

Corona-moe

Nu heerst er overal vooral veel onrust. Logisch ook wel. Jammer, dat ook. Door alle onzekerheid rondom het virus is het iedere dag het meest besproken onderwerp in de media en tegenwoordig is er genoeg te lezen of je mening onder te plaatsen. Iedereen wil het hoogste woord hebben, waarbij online ellenlange en vaak nutteloze discussies worden gevoerd over de ‘echte’ waarheid. Ik ben vooral corona-moe.

Deze week besloot ik maar weer eens een boodschap voor mijn oma te halen, in de tussentijd was ik zelf proefpersoon geworden van al mijn eigen baksels en was ik ruim 5 kilo aan corona-vet aangekomen en ik had mijn lieve schattige tester weer nodig. Daarnaast was ik het FaceTimen met oma behoorlijk zat en wilde ik echt contact. Ze appte me haar boodschappenlijstje door en onderweg was ik. In de schappen van de supermarkt zag ik tot mijn verbazing de eerste kruidnoten al weer liggen. Zo ontzettend lekker, maar moest ik ze wel kopen? Ik keek onnodig vaak om me heen en bedacht me gehersenspoeld door alle media van de laatste tijd het volgende. „Als ik ze niet koop word ik wellicht bestempeld als anti-zwarte piet? Koop ik ze wel, dan kan ik weleens hele rare blikken vol afgunst verwachten bij het afrekenen en zien ze me misschien wel als een racist?”.

Dit laatste is natuurlijk gekscherend bedoeld, maar ik wil wel een oproep doen voor aankomend najaar. Met alle ellende die er al heerst, laten we er voor kiezen hier in het toch best wel fijn wonende Nederland niet nog meer hout op een al veel te hoge brandstapel gooien.

Cadeaus

De nationale optochten laten we achterwege, de demonstraties ook. Volgend jaar een nieuw traditie, waarop we vieren dat wij wel kiezen voor verbroedering en hier met alle inwoners toe bereid zijn aan te werken.

Dit wil zeker niet zeggen dat er geen verandering moeten plaatsvinden of dat er niet meer naar moet worden gestreefd om ongelijkheid uit te bannen. Die discussie moet worden gevoerd, dat is een vast gegeven, maar vier dit jaar op 5 december gewoon het samen zijn met familie, want dat is door middel van corona of ieder andere reden voor het verlies van een naaste niet voor iedereen meer weggelegd. Doe dit wel met max. 6 personen natuurlijk (dus Sinterklaas uitnodigen is sowieso niet handig) en verwen je kinderen in naam van jezelf met al die cadeaus. Ook zij hebben dit jaar moeten doorstaan en verdienen het om verwend te worden.

En dan nog als laatst tip: koop die zak met kruidnoten en maak er een heerlijke cheesecake van of eet die zak in één haal tot aan de bodem toe leeg. Dat is meestal hoe ik het doe!