Erg, erger, ergst

Als jij met je blote voeten op een legoblokje gaat staan, doet dat dan minder pijn, omdat je weet dat er mensen zijn die hun voet moeten laten amputeren? Wanneer jouw hond na twaalf mooie jaren geleefd te hebben, sterft, heb je dan minder verdriet, omdat je weet dat er mensen zijn die hun pasgeboren baby moeten begraven? Baal je minder hard als jij je gloednieuwe auto total loss rijdt, puur omdat je weet dat er mensen zijn die überhaupt geen geld hebben voor een auto?

Kunnen we elkaar alsjeblieft misschien wat meer ondersteunen en helpen zoeken naar oplossingen, als het leven weer pijnlijk onaangenaam en oneerlijk is? Als we wat minder bezig zijn met het vergelijken en het veroordelen van elkaar, vinden we dan misschien niet juist de energie die ons écht verder helpt?

Zodat het mogelijk is om een arm heen te slaan om een vriend wiens restaurant in de problemen zit vanwege corona, maar tegelijkertijd begrip te hebben voor Gerard Joling, die baalt omdat hij zijn concerten in de Ziggo Dome af moet zeggen. Dat het mogelijk is om geschokt te zijn na het zien van de beelden van de explosie in Beiroet en tegelijkertijd ook geschokt te zijn door YouTuber Nikkie de Jager, die in haar luxe villa te maken kreeg met een gewapende overval. Dat het mogelijk is om op de Dam te hebben gestaan tijdens een #blacklivesmatterdemonstratie en daarnaast ook diep geschokt te zijn door de dood van Bas van Wijk.

We maken ons vaak zo druk om het gebrek aan geld, likes of wc-papier. Ik denk dat we ons druk moeten maken over ons gebrek aan empathie.