Downie zit op voetbal

Ze staan intussen met plezier midden in de samenleving. Tussen alle anderen in ons wereldje die ook hun beperkingen hebben maar niet zijn voorzien van een sticker. Het downsyndroom is intussen volledig ingeburgerd. Sterker nog, downies zijn meester in het veroveren van onze harten.

Aandoenlijk was het filmpje van voetballegende Willem van Hanegem als trainer bij voetbalclub AZ, met zijn assistenten Klaas en Louis, jongens met Down. De verbinding van mensen met deze beperking en de voetbalsport is vooral ook zichtbaar bij de landelijke G-voetbaldag in Barendrecht.

Onze club

In onze dorpsclub hadden we een jongen die zich ondanks of misschien wel juist door zijn downsyndroom zijn talenten manifesteerde. Als clubmascotte, materiaalman en nog veel meer. Liters ijsthee waren zijn rijkelijke beloning met een niet te versmaden grote bak patat met veel mayonaise.

Deze jongeman bivakkeerde in zijn vrije tijd uren op het voetbalveld en vulde zijn “werkschema” op zijn eigen manier in. In zijn ijver vloog hij wel eens uit de bocht. Zo stopte hij de tas met tenues alvast in een auto, terwijl de thuisploeg op dat moment de hand op een lege plek sloeg. Of liep hij doodleuk met het splinternieuwe trainingspak van de trainer het hek uit.

Bewijs

Onze vriend wist altijd wel iets te vinden om subtiel een punt te maken. Dus drukte hij zijn stempel op de warming up voor een wedstrijd, met grandioos gevoel voor timing. Hij bezocht uitgebreid het toilet in de spelerskleedkamer, vlak voordat het elftal terug keerde voor de laatste instructies. Het team is met een overprikkeld reukvermogen aan de wedstrijd begonnen. Die middag kreeg je de lach niet meer van zijn gezicht.

Het ultiem bewijs van integratie voor zijn persoontje werd geleverd op een prestigieus toernooi. Onze club verloor de finale en de tegenstander tilde dansend de grote beker de lucht in. Al snel stak ons clubicoon over en maakte deel uit van de jubelende groep die poseerde voor de foto. Tot zijn eigen clubmaatjes hem terug tot de orde riepen: “Hey, jij bent onze mongool”.

Onbeperkt

Plotseling ging hij verhuizen, met zijn ouders naar een dorp verderop. Hij paste zich moeiteloos aan bij de andere club. Het omschakelen naar een nieuwe status was voor hem vanzelfsprekend.

Zijn beperking was ondergeschikt aan zijn persoonlijkheid. Hij maakte optimaal gebruik van zijn beperkingen, het werden privileges. En bewees eens te meer dat binnen de perken de mogelijkheden even onbeperkt zijn als daarbuiten… (citaat Jules Deelder).