Papa worden

Het moment dat ik wist dat ik een kindje zou krijgen, was ik bang. Wie houd ik voor de gek? Ik was al bang toen we besloten dat we toch graag een kindje wilden. Want daar waren we eigenlijk helemaal niet zeker van.

De moeder van mijn kind had haar redenen, en ik zeker de mijne. Zelf kom ik uit een gebroken gezin. Ik denk dat kinderen uit gebroken gezinnen toch al anders aankijken tegen het ouderschap. Althans dat was voor mij wel zo. Je weet van te voren dat je er alleen voor kunt komen te staan, dat daarvoor waarschijnlijk onmenselijk veel ruzies worden uitgevochten.

Dat was in mijn geval zo, en ik was pas drie jaar oud. Mijn vader heb ik eigenlijk vanaf mijn vijfde niet meer gezien. En dat wens je eigenlijk geen kind toe. Daarnaast heb ik ook nog eens een zeldzame afweerstoornis, waarvan als ik een dochter zou krijgen zij draagster wordt, en het aan haar kinderen zou kunnen geven. Nog een punt waardoor ik niet stond te springen en waarvan ik het Spaans benauwd kreeg.

Drang

Maar waarom die drang voor kinderen? Daar lagen bij mij meerdere factoren klaar. Ik wilde bewijzen dat er ook goede vaders bestonden, die klaar staan voor hun kroost. Geduld opbrengen, niet zo snel boos worden, ondersteunend zijn, en misschien boven alles, zorgzaam zijn. En het moment dat de moeder van mijn kind, huilend naar mij toe kwam om iets heel erg te zeggen: lieverd? *snik*

Ik zou toch wel heel graag een kind willen. Eigenlijk hadden we nooit een kinderwens, omdat onze levens zo uitdagend waren geweest. Vooral in onze jeugd. Maar als de liefde van je leven zo naar je toe komt; moet je er op zijn minst over nadenken. En dat deden we.

Geen spijt

We kwamen heel snel tot de conclusie dat als wij kinderen zouden willen, dat van elkaar zou zijn. Onze idealen lagen op een lijn, we hadden ook al een goede constructie. Ik kon thuis papa worden. En mama werd carrièretijger! Eigenlijk waren die angsten nergens voor nodig. Al het probleem denken was niet nodig. Hoeveel bezwaar ik wellicht ooit had. Hoe totaal geen spijt ik heb van onze prachtige dochter Kate.

Soms hoef je niet stil te staan bij het verleden, soms hoef je niet in problemen te denken. Alhoewel mijn dochter draagster is van een afweerstoornis. Niks staat haar in de weg om gelukkig te zijn. Mocht zij later kinderen krijgen die toch die afweerstoornis hebben, zal ik er zijn niet alleen als papa, maar ook als opa.