Lieve Loes

Je rode krullen die door de wind alle kanten op gingen. Je rode lippenstift die je steeds aan een zakdoekje afveegde. Zo liepen we dan samen door de winkelstraten. „kijk is, wat mooi!” zei ik dan.

En jij, jij keek dan even naar het prijskaartje. Even kijken hoe duur het was. „Te duur”, zei je dan. „Ja, die mag je hebben”, was ook wel eens het antwoord. Ik weet nog wel dat we op de markt samen een rood shirtje met bloemen hadden uitgezocht. Die heb ik de volgende dag vol trots aangedaan naar school.

Woensdagmiddagen als ik niet naar papa kon, gingen we samen weer op pad. Naar Papendrecht bij jou huis of gewoon in Alblasserdam bij mij thuis. Plannen bedenken: wat gaan we doen? Shoppen was dan weer het antwoord. Gezellig samen op pad. Of je krulde mijn haar, deed een beetje make-up op en ik gaf in jou kleren een modeshow weg. Wat mis ik soms die tijden.

Mooie herinneringen

De prijskaartjes aan de kledingstukken in jou kast. De prijskaartjes in de winkel als je keek hoe duur het was. De prijskaartjes vond ik toen zo mooi. Zo kleurrijk. Patroontjes, effe kleuren of juist helemaal kaal. Ik ben toen de prijskaartjes gaan sparen. Voor de herinnering aan een leuke dag, of juist omdat ik het zonde vond om ze weg te gooien. Want zo’n spaarder als ik vroeger zijn kon, zo bewaarde jij ook altijd van alles.

En nu draag ik vol trots jou kleding, pas ik het en zit het goed. Het dragen van jou kleding, geeft mij dan weer veel moed. En nu, als ik weer eens naar je huis toe ga. Nu als ik je weer een beetje mis. Dan zoek ik tussen al jouw spullen. Kijken of er nog iets is. Iets van alle mooie herinneringen. Iets van al die mooie tijd. Lieve Loes, ik hou van jou, van jou ja voor altijd.