Ik ben er nog lang niet

Onderweg naar de persoon die je wilt worden, of die je meent te moeten worden, of die je ten diepste denkt te zijn, ben je inmiddels hier beland. Omdat je van ver komt, heb je al een enorme weg afgelegd. Toch blijft het onrustig in je. De gedachte dat je er nog niet bent, jaagt je op.

Waarheen? Naar beter, sterker, stabieler, vrijer, slanker, gezonder, geheelder, échter? Naar steeds meer van degene zoals je denkt dat je éigenlijk bent?

Waar ben jij? Ben je ergens in de toekomst en kan je pas écht jezelf zijn wanneer je deze toekomstige versie hebt bereikt?

Maar wacht eens even… Terwijl je voortsnelt naar steeds weer een verbeterde versie van jezelf, vergeet je dan niet iets… of iemand?

Déze versie van jezelf, die hunkert naar verandering en misschien zo moe is van het proberen. De versie die zo graag wat erkenning zou willen voor de enorme inspanningen die al geleverd zijn. De versie die soms het gevoel heeft dat er méér in zit, maar dat het er maar niet uitkomt. De versie die verdriet en frustratie voelt om wat had kunnen zijn. De versie die aarzelt en soms bang is. De versie die zoveel druk voelt en die het zo moeilijk vindt om tevreden te zijn en stil te staan.

De versie zoals je nu bent.

Wat werk je hard, wat wil je graag en wat hunker je. Wat mis je, wat verlang je en wat zwoeg je.

Voel je dat?

Hier ben je.

Dit ben je.

Je bent onderweg, maar je leven begint niet pas in de toekomst. Je leven speelt zich af waar jij bent.

Je bent er al lang.