Dromen

Bert Knol
Bert Knol 11 jun 2020, 

Op m’n weg naar de supermarkt zag ik bij de vijver op de brug een vrouw over de reling hangen en ze probeerde om een enorme steen over de rand te duwen.

Aan de steen zat een dik touw dat aan ‘t andere eind strak om haar middel zat. Ik herkende haar. Het was de Bulgaarse krantenverkoopster die altijd voor de AH stond. Ik besloot om haar te helpen en slaagde er in de steen in het water te krijgen. Onmiddellijk vloog ze er zelf ook achteraan en even later stond ze tot aan haar schouders in de vijver. Er was kennelijk iets niet goed gegaan. „Wil jij mij even kopje onder duwen?”, riep ze in vloeiend Twents. Nu ben ik de beroerdste niet en help graag, maar niet zonder slag of stoot. Ik vroeg haar of ze een onderdompelbewijs had. Sinds kort hebben mensen dit nodig naast een ‘ik wil niet gereanimeerd worden’-bewijs en een ‘Laat mij maar aan de kant van de weg liggen’-medaillon. Ze greep in haar binnenzak en viste er een nat onderdompelbewijs uit. Er stond in dat een verzoek tot kopje onder niet geweigerd mocht worden, hetzij in stromend dan wel stilstaand water in beek, rivier of vijver. Ik vouwde het onderdompelbewijs dubbel en kneep het water eruit.

Toen ik wilde beginnen stopte er een bestelbus en even later stonden er op de brug toch zeker twaalf accordeonisten van Slavische afkomst naar het scheen. Eentje kwam me bekend voor, die zat vaak bij de Hema. Een van hen trok een harmonica uit z’n binnenzak en speelde een melancholisch deuntje. „Wij willen ook ondergedompeld worden”, riep iemand. Ik begon te grijnzen. Nog nooit eerder diende een oplossing voor een vervelend probleem zich zo zelfoplossend aan en ik maakte een uitnodigend gebaar. De mannen stapten de vijver in en ze lieten keurig hun onderdompelbewijs zien. Een ervan was vals maar daar kon ik mee leven. Je zag duidelijk dat dit een onderdompelbewijs was van slechte makelij, heel onzorgvuldig nagemaakt. Nog nooit had ik zoveel mensen tegelijk in een vijver gezien met een geldig onderdompelbewijs in het bezit van een accordeon en een stapel natte kranten. Ze waren ook nog eens aangesloten bij de BVOVSSKZVWOV (Bond voor ongelofelijk vals spelende Slavische klaplopers zonder vaste woon of verblijfplaats).

Net toen ik wilde beginnen hoorde ik een bel. Het was de wekker. Wat kan een mens raar dromen he?

Ben je een goede schrijver?

Stuur jouw column in Hoe werkt de lezerscolumn?