Als je droom uitkomt

‘Ik wil een boek schrijven.’ Je hebt het vast weleens iemand horen zeggen. Ik was zo iemand. Nu, vijfenhalf jaar later, heb ik de daad bij het woord gevoegd. Mijn eerste (jeugd)boek is eindelijk uit.

Afgelopen vrijdag was het grote moment daar: de lancering.

Vooraf, in de auto, zat ik vol spanning. Ik maakte me zorgen, over het formaat, de dikte, de kleur op de cover, de lettertypegrootte, het papier van het binnenwerk, en wat ook. In de loop der jaren had ik flink wat mensen verteld dat ik met een boek bezig was. Maar wat als ik straks een lelijk ding in mijn handen kreeg? Dan had ik hopeloos gefaald. Het ging me toch om een boek waar ik trots op was. Dat was ook de reden waarom het vijfenhalfjaar geduurd had. Ik vertelde mezelf dat mijn uitgever ervaren was. Dat de redactieleden wisten wat ze deden. Deze woorden kalmeerden me, dan praatte ik weer wat met mijn vriendin, tot hetzelfde riedeltje zich weer in mijn hoofd afspeelde.

’s Middags om 15.00 uur kwamen we aan bij de uitgever. Keurig op tijd. Vanwege corona telde de ceremonie vier mensen: mijn redactrice en deels eigenaar van de uitgeverij, de andere eigenaar, mijn vriendin en ik. De smalltalk duurde ijzig lang. Die minuten konden er nog wel bij, leken de anderen te denken.

Dit was mijn boek

Ik schonk de glazen prosecco in. Blijkbaar, een teken voor iedereen om te gaan zitten. De redactrice hield een pakje boven tafel. Het formaat stond me aan, net als de dikte. Al kon inpakpapier verraderlijk zijn, daar had menig kind zich al op verkeken. De redactrice legde het pakje in mijn handen. Ik wist alles wat erin stond, niet hoe het eruit zag. Ik maakte het papier los. De kaft kwam tevoorschijn. Een mysterieuze kleur donkerblauw, precies zoals ik hoopte. De afbeelding strak in het midden, top! Ik bladerde. De pagina’s aan de binnenkant waren mat (oude roman-stijl), mooi rustig voor de ogen. De titels van de hoofdstukken stonden statig boven de sprekende zinnen. Ik las een halve alinea. De omslag voelde stevig en glad. Dit was mijn boek. Precies zoals ik het wilde.

Uiteraard sta ik nu voor de volgende uitdaging: een boek uitdragen, zonder groot publiek. Maar hoe dan ook, deze prestatie pakken ze me nooit meer af. En dat gevoel houd ik voorlopig nog even vast.