Zorghelden?

Heb een gevoel van misplaatst sentiment en wordt wellicht niet gewaardeerd of begrepen door dit sentiment te delen. Spreek vanuit mijn eigen referentiekader en wellicht is die niet toereikend genoeg. Ben praktisch analytisch ingesteld.

Ik krijg als verpleegkundige een vleugelbroche als held van de zorg en schaam me de ballen uit de broek.

Per saldo zijn er maar een paar ‘zorghelden’ en die werken op de ic. En in hoeverre dat helden zijn of zij zich dat voelen is maar zeer de vraag. Die overleven de diensten die ze moeten draaien en zien het persoonlijk leed van dichtbij. Hoewel de werkdruk wellicht hoger is dan normaal, dit is wel het werk wat op een ic verricht wordt. Kritieke zorgvragers die op een rand balanceren.

Werdrukverlaging per saldo

De rest van de zorg ligt praktisch stil, uitgezonderd de niet uitstelbare zorg. Dat is een werkdrukverlaging per saldo.

De zorg buiten het ziekenhuis heeft ook een nieuwe context.

Geen begeleiding van bezoek, geen onnodig overleg, verminderd binnenlopen van multi disciplinaire nevenfuncties die de persoonlijke aandacht en behandeling verstoren… Zou bijna zeggen dat het in sommige gevallen een verademing kan zijn voor cliënt en dienstverlener.

Het brengt tevens goed in kaart waar onnodige kosten gemaakt worden in de zorg en dienstverlening.

Helden van de zorg.

Verpleegkundige is een verzamelnaam voor verschillende expertises.

(Net als dat bouwvakker een verzamelnaam is. Als je een bouwvakker zoekt om een muur te metselen heb je niks aan een timmerman en toch zijn beide bouwvakker)

Er is een behoorlijk onderscheid tussen een verpleegkundige op een ic of een verpleegkundige in de ggz, vgz, verpleeghuis, thuiszorg, kraamzorg, oncologie, huisartspraktijk, neonatologie.

De basis is hetzelfde, maar de ontwikkeling van vaardigheid, kunde en bekwaamheid ligt uiteindelijk mijlenver uiteen.

Die mensen verdienen onze trots

De expertise op de ic is wat onder druk staat en die mensen verdienen onze trots en waardering dat zij zich staande weten te houden onder de toegenomen werkdruk.

Dat gezegd hebbende; een toename van werkdruk is waarneembaar in meerdere branches. Postpakketten zijn langer onderweg en online boodschappen bestellen moet bijna een week tevoren.

De rest van verpleegkundigen doet ook gewoon z’n werk in een naar mijn opinie minder belastende context, die op sommige vlakken nieuwe uitdagingen maar eveneens mogelijkheden biedt.

Nu zie ik berichten dat er verpleegkundigen uit vele branches deze crisis aanwenden om zich ondergewaardeerd te voelen en een financieel gewin voorstellen. Schaam je als vakgenoot om deze crisis aan te wenden voor een gevoel van ongenoegen over financiële compensatie over geleverde diensten. Voer die discussie maar weer na de crisis.

Is maar te bezien wie er dan nog staat te klappen voor de ‘zorghelden’ als het belastingtarief en de zorgpremie omgaat om die salarissen te betalen.

Lijkt me voor de hand liggen dat we dan weer snel wakker worden geschud uit deze massapsychose en over gaan tot de orde van de dag.