Magisch Michigan, een column uit Detroit

Michigan heeft een landklimaat, dat wil zeggen lange, koude winters (tot -30 °C) en lome, warme zomers (tot +30 °C). Het voor- en najaar zijn kort maar krachtig. In het najaar kunnen we genieten van de Indian summer met zijn kleurenpracht en in het voorjaar worden tropische dagen afgewisseld met sneeuwstormen.

Vanwege zijn ligging tussen de vijf grote meren (HOMES: Huron, Ontario, Michigan, Erie en Superior), wordt Michigan ook wel de ‘Great Lakes State’ genoemd. Het grootste meer ‘Lake Superior’ is met zijn 82.000 km² en ruim 400 meter diepte het tweede grootste meer ter wereld (na het Baikalmeer in Rusland). Maar ook ‘Lake Michigan’, dat met zijn 58.000 km² bijna twee keer zo groot is als Nederland, lijkt eerder op een zee dan op een meer. Met haar eb en vloed en surfers op haar golven heeft deze kust veel weg van de Zeeuwse kust. Met plaatsjes als Holland en Zeeland achter de duinen, waan je je bijna in Nederland. Alleen de zilte lucht ontbreekt en in de strenge winters ontstaan er surrealistische ijsformaties en vriest een groot deel van het meer dicht.

Maar of het nou -30 °C of +30 °C is, een ding is bijna altijd hetzelfde, de strak blauwe lucht en de felle zon. Door de wind tussen de meren waaien de wolken snel over en omdat Detroit ongeveer op dezelfde breedtegraad ligt als Rome en Barcelona, staat de zon hier rechter boven je en geeft ze meer energie.

Een nadeel is dat de Amerikanen in de zomer de airco’s in de malls, bioscopen en restaurants zo hard laten blazen, dat je winterkleren aan moet. En dat ze in de winter de verwarming zo warm stoken, dat je zomerkleren aan moet. Dat zal ik niet gaan missen als ik weer terug ben in Nederland. Wat ik wel zal gaan missen is het altijd verrassende en extreme klimaat. Dat houdt je levendig, het prikkelt je zintuigen. Als het regent komt het vaak met bakken naar beneden, als de zon schijnt waan je je aan de Méditerranée, als het sneeuwt kan het dagen achter elkaar sneeuwen.

Middenin de stad is het dan maagdelijk wit. Op de een of andere manier associeer je een stad niet met sneeuw. Sneeuw ligt op bergen, niet tussen wolkenkrabbers. Het is rustgevend om door een ondergesneeuwd Detroit te wandelen. De rauwe, verlaten stad krijgt dan iets betoverends, zeker als de stoom van de stadsverwarming uit de putdeksels ontsnapt. Magisch Michigan, ik ga je missen…