Anders

Anders zijn is niet erg. Anders is zelfs uniek. Ik ben gek op niet hetzelfde.

Maar anders is nu wel veel.

Het is mijn wereld! Het is jouw wereld. Niks persoonlijks, maar anders is ook geen persoon op dit moment.

Omdat alles anders is, mis ik gewoon.

De ene dag meer dan de andere. Vandaag veel! Gister een beetje. Eergisteren nog meer dan vandaag.

Gewoon was niet verkeerd.

Die dagen gewoon werken en mijn collega’s begroeten bij het koffieapparaat. Gewoon naast elkaar zitten en mijn koekjes delen met een ander. Een leerling zien en mijn stoel gewoon naast hem of haar schuiven. Een tip in zijn of haar oor fluisteren. Een vriendin gewoon feliciteren met haar verjaardag en arm in arm lopen, gewoon met mijn moeder.

Mij gewoon irriteren aan gewone dingen. Met een zere keel en snotterig hoofd een ‘frisse neus halen’. Gewoon omdat dat kan… Uhm kon.

En in het weekend dingen doen waar ik gewoon blij van word.

Ik weet dat ik moet wachten op weer gewoon. Ik weet dat we allemaal moeten wachten, maar soms lijkt het zo makkelijk om weer even normaal te doen. Anders te vergeten. En als er dan zo’n moment is dat het even weer gewoon lijkt, genieten we volop en worden daarna snel weer teruggefloten.

Teruggefloten met een vleugje angst. Want als we nu allemaal goed zijn in anders, kunnen we straks weer genieten van gewoon!!

Met elkaar en bij elkaar.

Vandaag doe ik maar weer even anders. Net zoals iedereen.

En blijf ik duimen dat ik straks hoor dat anders kan worden vervangen door gewoon.

Als dat zo is vind ik gewoon ineens heel uniek!