Onze samenleving is moreel bankroet

Deze coronacrisis en de daarbij komende quarantaine en vereiste zelfisolatie geeft tijd en stof tot nadenken. Bijvoorbeeld over de huidige staat van onze samenleving.

De ‘Bijbelgelovige christen’ Sarah Palin (naast christen is ze ook voormalig gouverneur van Alaska) zei ooit zoiets als: „Een traditionele opvatting van het christendom is belangrijk om een moreel bankroet tegen te gaan.”

U denkt als lezer vast dat er nu een hoog bejaarde orthodoxe en conservatieve christen met bijbelcitaten aankomt, maar nee. Die zal ik u besparen. Waar het mij (een jongeman van in de 20) om gaat is, dat een ”moreel bankroet” de huidige staat van de samenleving aardig representeert. En dan met name voor de jongeren.

Een burn-out is, bij wijze van spreken, tegenwoordig al in de meeste contracten opgenomen en is een kwestie van tijd. Coming-outs/transgenders en andere modificaties aan jezelf zijn ‘hip’ en het liefst moet alles gedeeld worden via sociale media (met zoveel mogelijk likes erbij a.u.b.).
Maar ook onderwerpen als digitalisering, kapitalisme, vrouwenquotum, homohuwelijk, individualiteit, lhbtqbewegingen en overmatig drugs- en alcoholgebruik zijn zomaar een aantal voorbeelden van de terugkerende onderwerpen van deze tijd, die naar mijn mening het ”moreel bankroet” weerspiegelen van de huidige samenleving.

Waarom? Dat zal ik u (proberen) uit te leggen.
Maar voordat ik dat doe, wil ik aangeven dat ik niet vind dat vroeger alles beter was en iedereen ‘heilig’ was. Maar wanneer we bijvoorbeeld naar de samenleving kijken in de 19de eeuw, met de overwegend christelijke moraal in de samenleving, en naar de Bijbelbelt anno nu in Nederland, kan gesteld worden dat zij door onder meer de bijbel, de Tien Geboden, de zondagsrust en hun geloof er een levensbeschouwing en levenswijze op na houden waarin zij kenmerken bezitten als structuur, orde, naastenliefde, gedienstigheid en ethiek. Ook de positieve zin van het leven is binnen het christendom duidelijk (naast de eerder genoemde kenmerken); het gezin, de gemeenschap en uiteindelijk het Koninkrijk Gods. Wat mij betreft leven ze dus zeer bewust en proberen ze het goede te doen.

Moeten we dan terug naar de 19de eeuw? (Dit vraagt u zich nu misschien verontwaardigd af). Mocht deze vraag voor u relevant zijn, dan is mijn vraag aan u; moeten we dan doorgaan met de huidige jachtige kapitalistische, non-religieuze, (mede door sociale-media gedreven) individualistische samenleving die gebaseerd is op groei?