Never walk alone

Elke dag ontvang ik van een vriend uit Aruba het logboek met de ontwikkelingen rond het muterend virus dat wereldwijd een hot item is. De statistieken en cijfers worden als een precisiebombardement over ons heen gestort en hebben sterke gelijkenis met het verloop van een dagkoers bij aandelen. Met de pieken en dalen waar in dit geval juist de neerwaartse spiraal als positief en hoopvol wordt gezien.

We schakelen terug in een modus die we ons lange tijd niet hebben toegestaan. En krijgen warempel waardering voor de kleine dingen in het leven. Waar het geluk in zit met muziek als baken van hoop. Muziek als bindende factor in voor- en tegenspoed. Het beroert de emoties, leeft, verbindt, motiveert, inspireert en geeft de dopamine die we nodig hebben om te overleven.
Niet met alle toeters en bellen, met grootschalige festivals. Maar in een kleine setting, dicht bij huis, bij het tuinpad van mijn vader. In beperkte kring met artiesten die opstaan om ons een muzikaal hart onder de riem te steken.

Ik ken een zanger next-door, hij timmert aan de weg als FRANK
L!VE. Deze zingende trucker trekt als een troubadour met zijn zanginstallatie langs ouderenappartementen.
Frank zingt in tuinen, op straten en pleinen. Het is een ander podium dan zijn after-the-match optredens in De Kuip. Ontroerend om te zien, te horen en beleven hoe betekenisvol zijn optreden via de stream was in eigen tuin. Met fans die hun tranen ongetwijfeld de vrije loop hebben gelaten bij de moeder aller volksliederen: You’ll never walk alone. Het lied dat alles en iedereen extra verbindt, vooral in donkere tijden.
Muziek raakt de juiste snaar en hoeft zich niet te onderscheiden in wedijveren, in winst of verlies. Het brengt ons wat we op dit moment echt nodig hebben, een stukje geluk en dat maakt ons veel beetjes blij.
De maatvoering verandert, de 24/7-economie past zich aan naar de afstand van anderhalve meter. We bevinden ons in de twilight zone. Dit jaar is een markering van de geschiedenis die nu een andere kant op zal gaan. Waarin kwantiteit transformeert naar kwaliteit, op de menselijke maat. Waar muziek hét middel zal blijven om social distance te overbruggen.
De toon is al gezet in deze bizarre periode, in historisch perspectief geplaatst.De legendarische zangeres Vera Lynn liep al voor de troepen uit tijdens de 2e Wereldoorlog. We’ll meet again, don’t know where, don’t know when….