In tijden van corona is niets wat het lijkt

Op 1,5 meter afstand zaten we in de zon.

De kinderen speelden op de stoep en entertainenden hun kleine neefje en nichtje. Ik verbaasde me over de hoeveelheid energie na een week thuisschool, gymlessen in de tuin en fietswedstrijdjes door de wijk en eerlijk gezegd ook iedere avond te laat naar bed.
Ik zat hier en had maar één ding: zin in weekend!

‘Hoe mooi kan het leven zijn…’, dacht ik met een glimlach.

Even geen ruzie over sommen, discussie over wel of niet nog een kwartiertje doorwerken en voor de 20e keer moeten uitleggen dat spelen met een vriendje nog steeds niet mocht.

Ik vertelde mijn zusje over de moeilijke week die we achter de rug hadden.

‘Inmiddels stel ik zo ongeveer iedere dag mijn strategie bij’ bekende ik.

Wel schema, geen schema. Met het gezin ontbijten en een soort van dagstart of beter ieder nog even in zijn eigen wereld en dan aan de slag. Streng zijn op schoolwerk of het juist loslaten? De kinderen laten bepalen wat hun tempo is of schooltijden aanhouden?

De ene dag werkte dit en de andere dag werkte dat. Maar wat nu het beste werkte? Daar was ik nog niet achter.

Ik vertelde haar over mijn momenten van radeloosheid. Over mijn vertwijfeling dat ik soms niet wist hoe ik mijn eigen werk af kreeg. Dat ik de hoop wel had opgegeven dat ik een carrièrswitch naar juf zou kunnen maken.

‘Ieder zijn talent’ mijmerde ik hardop, sloot mijn ogen en genoot van de warme zonnestralen.

Je moet weten: mijn zusje is diegene die altijd alles voor elkaar krijgt. Gewassen kinderen voor 20.00 uur in bed, iedere avond een gezonde maaltijd, kinderen en carrière succesvol combineren. Zij is niet van de wijs te brengen. Zelfs nu ze noodgedwongen een drukke baan met een crèche thuis moet combineren. Voor mij was het idee dat ik naast werk, dagenlang 2 kleintjes zonder structuur van school thuis zou moeten entertainen, genoeg voor een verhoogd stresslevel.

Dus nu we hier zo zaten wilde ik niet al teveel klagen over mijn situatie.

Ik bekende voorzichtig:

‘Normaal ben ik niet zo van het drinken doordeweeks maar nu neem ik iedere avond een glaasje wijn.’

Mijn verstandige zusje lachte: ‘iedere avond een glaasje wijn?! Om 11 uur vanochtend had ik al een glas rood op!‘

Wat ik ervan leerde?
In tijden van Corona is niets wat het lijkt.