Huidhonger

Hij is bezorgd, zij smacht. Eindelijk. Het lijkt zo lang geleden. De regels maken lust tot last.
Verlekkerd kijkt zij naar zijn vel, strekt haar rechterarm, laat de hand er kort boven zweven, dan langzaam zakken. De wijsvinger maakt contact, de duim, alle vingers. Ze zucht diep, aait liefdevol, buigt voorover, ruikt met gesloten ogen. De streelhand raakt haar neus, ze lacht ondeugend.
Het puntje van haar tong komt tevoorschijn en likt plagerig met korte haaltjes, laat het zachte roze vlees trillen. Ze opent haar mond verder, hagelwitte tanden bijten begerig en fileren de op de huid gebakken zalmmoot.