Dor hout

Als ouderen van boven de zeventig zijn mijn vrouw en ik vrijwillig in isolatie gegaan. Dit op dringend advies van onze kinderen. Zelf boodschappen doen werd ons ontraden; zij bleken bereid om dat voor ons te doen.
Ook voor ons is alles veranderd. Vanzelfsprekend missen wij persoonlijk contact, maar ons leven is beslist niet ondragelijk geworden. We zitten niet doelloos naar de muren of elkaar te staren. Af en toe wagen wij het er op ons in de wereld buiten ons veilige huis te begeven. We mijden dan de drukte en ieder die ons pad kruist houdt zich aan de vereiste afstand.
Maar er lijkt toch iets te veranderen.
Steeds luider horen wij berichten die aan onze positie knagen.
‘Wanneer ouderen toch een Covid-19 besmetting oplopen, mogen zij dan wel een beroep doen op een IC-plaats? Moeten we die kostbare plekken wel gunnen aan 80-jarige, rokende personen met overgewicht?’
Onlangs las ik zelfs een opmerking waarin ouderen werden aangeduid als ‘het dorre hout van onze samenleving’.
Mij bekruipt het gevoel dat ouderen steeds meer gezien worden als nutteloos afval.
Afval dat maar beter uit de weg geruimd kan worden.
Wie houdt de eerste lucifer bij deze dorre takkenbossen?
Zodat hun pensioenen voor betere doeleinden gebruikt kunnen worden, de kosten van hun AOW de samenleving bespaard kunnen blijven en hun exorbitant hoge zorgkosten de zorgpremies niet meer nadelig kunnen beïnvloeden.
Of is deze trend inmiddels al in het diepste geheim in gang gezet?
Is dat de reden dat de registratie van coronaslachtoffers in zorginstellingen voor het overgrote deel niet in de cijfers worden meegenomen?
Terwijl ik over dit alles somber bereikt mij een bericht van onze minister Hoekstra.
Hij weet al hoe het door de coronacrisis ontstane begrotingstekort opgelost kan worden.
Hoekstra wil graag onze volgende minister-president worden.
Onder de leiding van Rutte heeft de zorg de afgelopen jaren al dramatisch ingeleverd, maar Hoekstra denkt dat nog veel beter te kunnen. De crisis zal volgens hem voornamelijk uit de zorg bekostigd moeten worden. Hij wil dat bereiken door het schrappen van huishoudelijke hulp uit de WMO, geen dagbesteding meer in de langdurige zorg te verlenen en door veel hogere eigen bijdragen te vragen.
Ten koste van wie zal dit gaan?
Juist ja, alweer van de ouderen!
Ik weet een fijne oplossing voor ons probleem Hoekstra.
Laat hij lekker emigreren naar Italië.
Daar weten ze vast nog wel een plekje voor hem!