De coronamaatschappij zonder mij

Laten we eens naar de andere kant kijken.
Van de coronacrisis hier in Nederland.
Want we kijken alleen maar naar de coronavirus.
Ik kan geen radio, krant, of nieuws opendoen.
Of het gaat daar over.
Laten we het eens over de andere kant hebben.
Want nu ik leef in een pro coronamaatschappij.
En dan heb ik het over de specifieke mensen.
Die niet zonder anderhalve meter kunnen leven.
Of te wel specifiek van de grote winkels.
Ik bedoel dan de winkelmandjesmaatschappij,
De meetlintmaatschappij met de voorrang cultuur.
De verduidelijkingsmaatschappij wat wel en niet mag.
En de afplakcultuur met lint en wanden.
Want nu leven we in een wereld.
Waarin de mensheid bang en overdreven is.
Bang corona te krijgen. Overdreven voor de zekerheid.
Maar het ging mij niet om de regeltjes van het corona.
Maar om de handhavingscultuur van de mens.
Die bij elke millimeter al loopt te janken.
Als je iets fout doet.
Of je anderhalve meter moet afstaan.
Aan iemand die wel wat zinnigs doet volgens diegene.
Je ergens iets nutteloos te doen staat volgens de ander.
Want ook al ben ik een atheïst in het coronacrisis.
geloof ik dus wel dat er is iets wat meer mensen dood.
Maar aan de andere kant geloof ik ook dat deze.
Coronacrisismaatschappij compleet overdreven is.
Want als ik een ding dan mag vragen als buitenstaander.
Kunnen we het ook niet over het coronavirus hebben.
Of is dat de enige manier om te overleven?.
Want hoe moet je dan een blondine van 16 in een
Supermarkt duidelijk maken.
Dat jij de wereld in je eentje ziet en nog minder met het
Coronacrisis/ coronavirus bezig bent.
Dan een pro corona figuur er niet mee bezig is.
Maar wel doet om dat het moet van de mensheid.
En daar moet ik als buitenstaander tussenin leven.