Zomaar geen rijst

Vandaag was ik roostervrij. Normaal is dat die éne dag in de twee weken dat nog wel boodschappen doe, misschien nog een wasje draai, maar vooral lekker lummel en dat het liefst achter de laptop in de studeerkamer met een lekkere kop latte en iets van chocola.

Het boodschappen doen ging nog normaal, alhoewel ik op zoek naar pandan rijst in de eerste winkel nog maar één pak basmati rijst aantrof en in de andere winkel alleen nog een zak met 4,5 kg Surinaame lange korrel rijst.

Nadat ik de boodschappen had opgeruimd maakte ik dat lekkere kopje koffie en pakte ik iets van chocola om me vervolgens te realiseren dat ik geen lekkere plek in huis had om het te nuttigen. Sinds afgelopen vrijdag houdt de andere thuiswerker mijn studeerkamer bezet. Mijn dochter doet sinds vandaag haar opdrachten op mijn laptop. En mijn zoon zit waar hij altijd zit, op die bank in mijn woonkamer en sinds vandaag volgt hij de lessen daar online. Dat ik niet de enige ben die daar aan moet wennen bewijst de hashtag die de leraren op zijn school vandaag in het leven hebben geroepen: #dontmutetheteacher.

Uit pure ellende ging ik maar strijken bij de televisie op de slaapkamer, maar zo heel veel was er niet te strijken en op de televisie ging het weer over corona, terwijl ik op mijn woensdag meer van de lichte kost ben.

Toen de strijk gedaan was, verzorgde ik de lunch. Mijn zoon nuttigde zijn boterham terwijl een bot zijn Kahoot quiz voor geschiedenis invulde. Om de spanning uit mijn lijf te krijgen ging ik na de lunch met mijn dochter even een rondje lopen.

Eenmaal thuis waren de online lessen voor die dag afgelopen en konden we weer wat geluid maken in de woonkamer. Ik had beloofd dat we nieuwe koekjes gingen bakken en dat werden nu troostkoekjes. De rijst was dan wel op in de supermarkt, maar er was nog genoeg suiker te verkrijgen. Het koekjes bakken verliep vanzelfsprekend ook niet in volledige harmonie, maar eind goed al goed en iedereen vindt ze heerlijk.

Daarna was het tijd voor een appeltje, ik bereidde het avondeten voor en maakte de rauwkostbakjes. Ik leek wel gek. Om stipt zes uur gingen we eten en heb ik een ieder te verstaan gegeven dat de studeerkamer en de laptop na het eten eindelijk (weer) van en voor mij zijn. Op dit tijdstip zonder latte en iets van chocola, maar met thee en een koek, al was die einde dag echt wel even op.