Thuiszitten en sociale media

In februari van dit jaar was ik in Oostenrijk voor het eerst op wintersport. Zelf ben ik geen skiër, maar ging mee met familie om de sneeuwlandschappen te ervaren en de sfeer van wintersport. De heenreis was een lange rit van files en rijen bij de toiletten op het benzinestation. Wat een drukte en gekte. Een gevoel van claustrofobie als je een wegrestaurant binnen kwam. Voor mij een nieuwe ervaring als groentje in wintersportvakanties. Ik heb zelf chronisch pijn en de autorit was een hele uitdaging op zich. Daarin zullen mensen met chronisch pijn zich in herkennen.
De bestemming zelf was erg mooi. Drukke pistes en sneeuw wandelingen. Even lekker er uit is een Hollandse uitdrukking!

Maar toen werd bekend dat er gevallen van Corona waren in Oostenrijk en Italië.
Ineens kwam Corona dichterbij. Waar het in China begon, had het zich nu verspreidt als een scenario van een horror film. Eerst was het de ver van mijn bed show. China is niet om de hoek. Grappen werden toen door mensen gemaakt zoals nep hoesten en kijk maar uit ha ha anders krijg je Corona. Nu bereikt de horrorfilm zijn climax en is het slot van de film bij lange na niet bereikt. Ook is het aantal grappen danig geslonken en propagandeert men online positiviteit als medicijn. Positiviteit die ik absorbeer als een spons die hunkert en verlangt naar betere tijden. Want wie is het nu niet zat hoe de wereld er nu uitziet.

Thuiszitten en 1,5 meter afstand houden zijn de huidige maatregelen. Ik merk met het thuiszitten dat een sociale media verslaving op de loer ligt. Je denkt ah wat kan mij het schelen ik pak nog even die iPad of telefoon. Terwijl je normaal naar buiten gaat om die welbekende frisse neus te halen. Nederlanders gaan normaal bij een eerste zonnestraaltje naar buiten, want je moet pakken wat je pakken kan. Naar de supermarkt gaan lijkt op het dansen van de Tango. De pasjes die je moet maken om mensen te ontwijken kennen een hoge graad van creativiteit. Er zijn nog steeds mensen die heerlijk aan het flaneren zijn alsof ze over de boulevard in Gran Canaria lopen. Waar maakt iedereen zich druk om denken ze! Corona is toch niet zichtbaar, want waar is dan die kwaadaardige vijand. Vraag mij af of er straks een grote groep mensen met een sociale media verslaving is. Dat opent een markt voor online afkickprogramma’s voor sociale media verslaving. Als die programma’s succesvol zijn zal dit een mokerslag voor Facebook en Instagram zijn. Dit zou een gat in de markt kunnen zijn.