Stelletje mietjes

Ik kan er niet omheen, het lachertje. Er zijn mensen die onder een steen vandaan komen en dan nog weten waar ik het over heb. Sorry, maar een Corona-column is eigenlijk onvermijdelijk. Persoonlijk ben ik een hater van clichés, maar toch zit het me dwars.

Deze column is wellicht aan jou gericht. Jij, die bang is voor corona. We worden bang gemaakt door de journalistiek. ‘Corona, het is een opgeblazen onderwerp’, zeggen er veel. En dat klopt. Die idiote journalisten hebben hun werk weer eens niet goed uitgevoerd. Maar wel laten ze zien wat voor macht ze hebben. We zijn geïndoctrineerd met de gedachte dat de apocalyps komende is. Het is zelfs zo erg dat de mondkapjes ‘out of order’ zijn. Dinsdag zat ik in de kappersstoel en toen hoorde ik dat in een supermarkt in deze gemeente de zeep op was. Een heel schap met zeep leeg, dat heeft een medewerker die veertig jaar in dienst is vast nog nooit durven dromen. Er worden zelfs op Marktplaats ineens in mijn buurt opvallend veel gasmaskers aangeboden. Jongens, waar gaan we toch heen?

Angst, angst en nog eens angst. Pas op wie je een hand geeft. Maar ik ga stug door. Ik laat me niet leiden, echt niet. De eerstvolgende interviewkandidaat die mij geen hand durft te geven of meteen naar de gootsteen rent, zou ik eigenlijk tegen moeten zeggen: ‘Stelletje mietjes’.

Miet ze,
Niels